نمایش مختصر رکورد

تعدیل کاهش بیان ژن‌های M‏CT1  و MCT4 در عضلات اسکلتی رت‌های دیابتی نوع 2  متعاقب تمرین استقامتی

dc.contributor.authorرجبی, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorنیکویی, روح‌الهfa_IR
dc.contributor.authorقراخانلو, رضاfa_IR
dc.contributor.authorامیدفر, کبریfa_IR
dc.contributor.authorمنظمی, امیرعباسfa_IR
dc.contributor.authorعتابی, فرشتهfa_IR
dc.contributor.authorحسین‌نژاد, آرشfa_IR
dc.contributor.authorلاریجانی, باقرfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:39:08Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:39:08Z
dc.date.available1399-08-23T16:39:08Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:39:08Z
dc.date.issued2011-03-01en_US
dc.date.issued1389-12-10fa_IR
dc.identifier.citationرجبی, حمید, نیکویی, روح‌اله, قراخانلو, رضا, امیدفر, کبری, منظمی, امیرعباس, عتابی, فرشته, حسین‌نژاد, آرش, لاریجانی, باقر. (1389). تعدیل کاهش بیان ژن‌های M‏CT1  و MCT4 در عضلات اسکلتی رت‌های دیابتی نوع 2  متعاقب تمرین استقامتی. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 10(3), 241-250.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-117-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/622534
dc.description.abstractمقدمه: هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین استقامتی بر میزان بیان ژن‌های MCT1 وMCT4  در عضلات اسکلتی رت‌های دیابتی نوع 2 بود.روش‌ها: تعداد 40 رت نژاد ویستار نر در سن 4 هفتگی با میانگین وزن 8/9 ± 7/93 گرم انتخاب و به طور تصادفی به 3 گروه کنترل سالم (10=n)، کنترل دیابتی (15=n) و تمرینی دیابتی (15=n) تقسیم شدند. دیابت از طریق ترکیب تزریق درون صفاقی استرپتو زوتوسین و مصرف غذای پر چرب ایجاد و تمرین استقامتی (شروع با سرعت m/min 20 و تدریجاً رسیدن به سرعت m/min 30 در هفته آخر) به مدت 7 هفته، بر گروه تمرینی دیابتی اعمال شد. جهت تأیید وقوع به مقاومت انسولین، از شاخص HOMA-IR استفاده گردید. 24 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی، رت‌ها تشریح و عضله نعلی و باز کننده طویل انگشتان (EDL) جدا شدند. اندازه‌گیری انسولین پلاسما به روش ELISA، غلظت گلوکز پلاسما با روش آنزیماتیک گلوکز اکسیداز و میزان بیان MCT1 و MCT4 با تکنیک Real time - PCR انجام گرفت. میزان بیان MCT1 و MCT4 هر ژن با استفاده از روش 2 -ΔΔCT محاسبه گردید. جهت تعیین معنی‌دار بودن تفاوت متغیرها بین گروه‌های تحقیق از آزمون‌های آماری t-student،ONE-WAY ANOVA  و آزمون تعقیبی Tukey استفاده شد.یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد مقادیرHOMA-IR index  در دو گروه دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم بیشتر بود (01/0 P<)، همچنین اختلاف معنی‌دار بین میزان بیان MCT4 در عضله EDL بین گروه تمرین کرده دیابتی و کنترل دیابتی یافت شد (01/0 P<). میزان بیان MCT4 در عضله نعلی، بیانMCT1  در هر دو عضله نعلی وEDL  در تمرین کرده دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش غیر معنی‌دار داشت.نتیجه‌گیری: به طور خلاصه نتایج تحقیق نشان داد که بیان ژن‌های M‏CT1  و MCT4 در شرایط دیابت نوع 2 نسبت به شرایط نرمال کاهش قابل ملاحظه‌ای دارد و تمرین استقامتی می‌تواند این کاهش بیان را تعدیل و به سطوح نرمال نزدیک کند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectانتقال دهنده‌های لاکتاتfa_IR
dc.subjectلاکتاتfa_IR
dc.subjectدیابت نوع 2fa_IR
dc.subjectتمرین استقامتیfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleتعدیل کاهش بیان ژن‌های M‏CT1  و MCT4 در عضلات اسکلتی رت‌های دیابتی نوع 2  متعاقب تمرین استقامتیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume10
dc.citation.issue3
dc.citation.spage241
dc.citation.epage250


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد