| dc.contributor.author | منصوری, سعید سادات | fa_IR |
| dc.contributor.author | استقامتی, علیرضا | fa_IR |
| dc.contributor.author | یوسفی, یاسمن | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T16:38:24Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T16:38:24Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T16:38:24Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T16:38:24Z | |
| dc.date.issued | 2006-08-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1385-05-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | منصوری, سعید سادات, استقامتی, علیرضا, یوسفی, یاسمن. (1385). بررسی اثر فاز اول درمان پریودنتال بر کنترل دیابت نوع 2. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 6(1), 101-106. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2345-4008 | |
| dc.identifier.issn | 2345-4016 | |
| dc.identifier.uri | http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-343-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/622431 | |
| dc.description.abstract | مقدمه: حدود 90% بیماران دیابتی را مبتلایان به دیابت نوع 2 تشکیل می‌دهند.گرچه اثر دیابت در اختلالات پریودنشیوم ثابت شده است، ولی در مورد اثر درمان مرحله اول پریودنتال بر کنترل دیابت نتایج متناقض است . هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر مرحله اول درمان های پریودنتال و یا عدم انجام آن بر مقدار هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) به عنوان معیار کنترل دیابت در افراد دیابتی نوع 2 با بیماری پریودنتال متوسط و شدید مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان امام خمینی در سال 84-1383 بود . روش‌ها : این مطالعه به روش کار آزمایی بالینی تصادفی انجام شد. 30 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با بیماری پریودنتال متوسط و شدید ، پس از توجیه طرح و کسب رضایت وارد تحقیق شده و آزمایش HbA1c برای آنان با روش HPLC انجام شد . در 15 بیمار به طور تصادفی اعمال جرم‌گیری و صاف کردن سطوح ریشه و بروساژ انجام گردید و در افراد گروه شاهد درمان‌های فوق انجام نشد. پس از دو ماه، مجدداً آزمایش HbA1c تکرار شد و با آماره مناسب مورد قضاوت قرار گرفت.یافته‌ها: افراد دو گروه از نظر میزان از دست دادن چسبندگی پریودونتال مشابه نبودند. میزان HbA1c اولیه در دوگروه شاهد و بیمار از نظر آماری تفاوتی نداشت . پس از انجام درمان‌های پریودونتال گرچه میزان HbA1c در گروه تحت درمان پریودونتال کاهش داشت، ولی بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری به دست نیامد . نتیجه‌گیری: به دنبال مطالعه فوق، درمان فاز اول پریودنتال بر کنترل دیابت نوع 2 موثر نبود. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دیابت و متابولیسم ایران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Iranian Journal of Diabetes and Lipid Disorders | en_US |
| dc.subject | فاز اول درمان پریودنتال | fa_IR |
| dc.subject | HbA1c | fa_IR |
| dc.subject | کنترل قندخون | fa_IR |
| dc.subject | دیابت نوع 2 | fa_IR |
| dc.subject | بیماری پریودنتال | fa_IR |
| dc.subject | عمومى | fa_IR |
| dc.title | بررسی اثر فاز اول درمان پریودنتال بر کنترل دیابت نوع 2 | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 6 | |
| dc.citation.issue | 1 | |
| dc.citation.spage | 101 | |
| dc.citation.epage | 106 | |
