نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorخیاطیان, محمودfa_IR
dc.contributor.authorلاریجانی, باقرfa_IR
dc.contributor.authorفرزامی, بیژنfa_IR
dc.contributor.authorپورنورمحمدی, شیرینfa_IR
dc.contributor.authorبوشهری, هدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:38:20Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:38:20Z
dc.date.available1399-08-23T16:38:20Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:38:20Z
dc.date.issued2006-08-01en_US
dc.date.issued1385-05-10fa_IR
dc.identifier.citationخیاطیان, محمود, لاریجانی, باقر, فرزامی, بیژن, پورنورمحمدی, شیرین, بوشهری, هدی. (1385). بررسی اثر گلی‌بن‌کلامید بر ترشح انسولین و فعالیت گلوکوکیناز در جزایر لانگرهانس پانکراس موش‌های صحرایی سالم و دیابتی. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 6(1), 17-26.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-333-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/622421
dc.description.abstractمقدمه: داروهای سولفونیل اوره نظیر گلی‌بن‌کلامید (گلیبوراید) از چندین دهه قبل در درمان دیابت کاربرد داشته اند اما هنوز ساز و کار دقیق عملشان مورد بحث است. از سوی دیگر گلوکوکیناز به عنوان حسگر گلوکز در سلول‌های بتای پانکراس مطرح بوده و در هوموستاز گلوکز و ترشح انسولین نقشی کلیدی را ایفا می‌کند. هدف از تحقیق حاضر،بررسی تاثیر گلی‌بن‌کلامید بر ترشح انسولین و آنزیم گلوکوکیناز در جزایر لانگرهانس جدا شده از پانکراس موش صحرایی بوده است.روش‌ها: جزایر لانگرهانس با تکنیک هضم کلاژناز از موش‌های صحرایی سالم و یک مدل تجربی از دیابت نوع 2 جداسازی شد. فعالیت آنزیمی با اندازه‌گیری سرعت تشکیل گلوکز 6 فسفات به کمک تغییرات نشر فلوئوروسانس تعیین گردید. ترشح انسولین از جزایر دستچین شده با تکنیک انکوباسیون استاتیک مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان انسولین با روش الایزا اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: نتایج حاصل از انکوباسیون گلی‌بن‌کلامید با جزایر لانگرهانس نشان داد که این ماده ترشح انسولین پایه (در غلظت 8/2 میلی مولار گلوکز) را هم در موش های دیابتی و هم در موش های سالم نسبت به کنترل(بدون دارو) افزایش داده است. در حالی که ترشح انسولین در پاسخ به گلوکز 7/16 میلی مولار از افزایش معنی داری برخوردار نبوده است. از سوی دیگر گلی‌بن‌کلامید هیچ گونه اثر تحریکی و یا مهاری بر گلوکوکیناز پانکراس چه در موش‌های سالم و چه دیابتی نداشته است. اما کاهش فعالیت این آنزیم در موش‌های دیابتی، دارای تفاوت معنی دار آماری با موش‌های سالم بوده است .نتیجه‌گیری: براساس یافته های این پژوهش، می‌توان چنین استنتاج کرد که اثر افزایش دهندگی گلی‌بن‌کلامید بر ترشح انسولین از طریق سازوکاری بجز تأثیر بر ترشح انسولین تحریک شده با گلوکز می‌باشد و نیز تنظیم فعالیت گلوکوکیناز پانکراس، مستقل از گلی‌بن‌کلامید است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectگلی‌بن‌کلامیدfa_IR
dc.subjectجزایر پانکراسfa_IR
dc.subjectجداسازی جزایرfa_IR
dc.subjectترشح انسولینfa_IR
dc.subjectگلوکوکینازfa_IR
dc.subjectموش‌های صحرایی دیابتی nSTZfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleبررسی اثر گلی‌بن‌کلامید بر ترشح انسولین و فعالیت گلوکوکیناز در جزایر لانگرهانس پانکراس موش‌های صحرایی سالم و دیابتیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume6
dc.citation.issue1
dc.citation.spage17
dc.citation.epage26


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد