اثر شدت‌های مختلف تمرین مقاومتی بر شاخص‌های التهابی در مردان جوان سالم

Abstract

مقدمه: پژوهش‌های قبلی نشان داده­ که التهاب فاکتور مهمی در بیماری‌زایی آترواسکلروز عروق می‌باشد و نشانگرهای جدید بیماری­های قلبی ـ عروقی مانند IL-1β، IL-6،HS-CRP و فیبرینوژن در پیش­‌بینی حوادث قلبی ـ عروقی از حساسیت و دقت بالایی برخوردار هستند. اثر تمرین مقاومتی در شدت­های مختلف بر شاخص­های التهابی شناخته شده نیست. هدف این پژوهش بررسی اثر تمرین مقاومتی با شدت متوسط و بالا بر IL-1β، IL-6،HS-CRP و فیبرینوژن بود. مواد و روش­ها: 30 مرد سالم جوان به طور تصادفی به سه گروه (تجربی 1: شدت متوسط (55-45% یک تکرار بیشینه)، تجربی 2: شدت بالا (90-80% یک تکرار بیشینه) و کنترل تقسیم شدند و سپس دو گروه تجربی 1 و 2 به مدت 6 هفته (سه روز در هفته) به اجرای تمرین مقاومتی پرداختند. در هر جلسه، 7 ایستگاه تمرینی به کار رفت و فاصله‌ی استراحت بین هر مرحله‌ 1 تا 2 دقیقه و بین ایستگاه­ها، 3 دقیقه بود. IL-1β، IL-6، HS-CRP و فیبرینوژن قبل و پس از دوره‌ی تمرین اندازه­گیری شد. سنجش آماری یافته‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با طرح اندازه­گیری مکرر بود. یافته­ها: پس از دوره‌ی تمرین مقاومتی، IL-1 و IL-6 تغییر معنی‌داری نداشتند. HS-CRP در هر دو گروه تجربی 1 و 2 کاهش یافت که این کاهش از نظر آماری معنی‌دار نبود (05/0P>). اما در پس آزمون، میزان HS-CRP در هر دو گروه تجربی 1 و 2 در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‌داری پایین‌تر بود (008/0=P). هم‌چنین سطح فیبرینوژن در گروه تجربی 2 به صورت معنی‌داری کاهش یافت (01/0=P). نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی به مدت 6 هفته در افراد جوان سالم می‌تواند اثرات مفیدی روی برخی نشانگرهای التهابی بگذارد. علاوه بر این، تمرین مقاومتی شدید غلظت فیبرینوژن را کاهش می­دهد.