مطالعه ارتباط بین میزان سطوح سرمی IGF-1و IGFBP-3 با رتینوپاتی دیابتی

Abstract

مقدمه: دیابت شایع‌ترین بیماری غدد درون‌ریز در انسان و رتینوپاتی دیابتی یکی از مهم‌ترین عوارض چشمی این بیماری است که علت بروز آن به طور کامل شناخته نشده است، ولی تصور می‌شود فاکتور شبه انسولین (IGF-1) یکی از عوامل مؤثر در ایجاد و پیشرفت آن باشد. هدف از این مطالعه بررسی همبستگی بین میزان سطوح سرمی IGF-1 و پروتئین ناقل پلاسمایی IGFBP-3 با رتینوپاتی دیابتی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مورد ـ شاهدی تحلیلی مقطعی با روش نمونه‌گیری تصادفی سیستماتیک روی 63 بیمار دیابتی (انواع 1 و 2) فاقد سابقه افزایش فشار خون صورت پذیرفت. در این بیماران وجود یا عدم وجود رتینوپاتی و همچنین نوع آن به وسیله معاینه چشمی تعیین گردید و این افراد سپس به دو گروه شاهد (فاقد رتینوپاتی) و مورد (دارای رتینوپاتی غیر پرولیفراتیو یا پرولیفراتیو) تقسیم‌بندی شدند. میزان سطوح سرمی FBS به طریق آنزیمی، IGF-1 تام و IGFBP-3 به روش ایمونواسی و HbA1c به روش کالریمتری اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در تجزیه و تحلیل آماری نتایج در این مطالعه میزان بروز رتینوپاتی و نیز شدت آن با افزایش سن و طول مدت بیماری ارتباط معنی‌داری نشان داد (05/0p<)، اما همبستگی معنی‌داری با میزان سطوح سرمی FBS، IGF-1، IGFBP-3 تام و نیز HbA1c نداشت. میزان IGF-1 در هر دو گروه شاهد و مورد دارای همبستگی معکوس معنی‌داری با سن بود (05/0p<). همبستگی معنی‌داری بین میزانIGF-1 تام و IGFBP-3 در گروه مورد دیده شد که در گروه شاهد معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که سطح IGF-1 تام و IGFBP-3 سرم همبستگی معنی‌داری با بروز رتینوپاتی و شدت آن ندارد، اما پیشنهاد می‌گردد که مطالعات با تعداد نمونه بیشتر انجام گیرد.