اثر اعتیاد والدین به مرفین بر میزان باروری و هورمون‌های محور هیپوفیز ـ گناد فرزندان در زمان بلوغ در موش صحرایی

Abstract

چکیده مقدمه: مصرف اپیوئیدهایی نظیر مرفین موجب کاهش سطح سرمی هورمون‌های محور هیپوفیز ـ گناد در هر دو جنس می‌شود. از طرفی اپیوئیدهایی مانند مرفین می‌توانند از طریق جفت و شیر مادر به فرزند منتقل شوند. مصرف مرفین توسط مادر در دوران بارداری، می‌تواند بر غلظت هورمون‌های محور هیپوفیز ـ گناد فرزندان نیز تأثیر گذارد. متأسفانه توجه به نقش انفرادی مادر در سلامت فرزندان موجب شده است که علی‌رغم اثرهای سوء مصرف مرفین توسط پدر بر فرزندان، این مهم کمتر مورد توجه قرار گیرد. در این مطالعه اثر احتمالی اعتیاد والدین به مرفین بر سطح سرمی هورمون‌های هیپوفیز ـ گناد بررسی شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی 40 سر موش صحرایی ماده و 16 سر موش صحرایی نر با مصرف خوراکی دوز افزایش یابنده‌ی مرفین محلول در آب آشامیدنی به مدت 21 روز معتاد شدند. سپس حیوانات برای انجام جفت‌گیری به چندگروه تقسیم شدند: ماده‌ی معتاد و نر غیر معتاد (گروه آزمون 1)، نر معتاد و ماده‌ی غیر معتاد (گروه آزمون 2)، نر و ماده‌ی معتاد (گروه آزمون 3) و گروه‌های شاهد 1 و 2 و گروه شاهد در کنار هم قرار داده شدند. پس از رسیدن فرزندان به سن بلوغ غلظت سرمی هورمون‌های محور هیپوفیز ـ گناد فرزندان نر و ماده‌ی گروه‌های مختلف اندازه‌گیری شد. روش آماری مورد استفاده آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی بود و 05/0p< معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد که در فرزندان ماده‌ی گروه آزمون 1 غظت سرمی هورمون LH (04/0±086/0 واحد بین‌المللی در لیتر، 17 بتا استرادیول (92/5±2/93 نانوگرم در لیتر و پروژسترون (98/2±46/22 نانوگرم در لیتر) بود که نسبت به گروه شاهد کاهش معنی‌داری یافته است ولی تفاوت معنی‌داری در غلظت سرمی هورمون FSH (07/0± 21/0 واحد بین‌المللی در لیتر) مشاهده نشد. اعتیاد مادر به مرفین تفاوت معنی‌داری بر سطح سرمی هورمون‌های LH،FSH و تستوسترون فرزندان نر نداشت. اعتیاد پدر به مرفین نیز تفاوت معنی‌داری بر هورمون‌های محور هیپوفیز ـ گناد فرزندان نر و ماده نداشت. در گروه آزمون 3 باروری انجام نشد.