نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشادمان, ژالهfa_IR
dc.contributor.authorراست منش, سیدرضاfa_IR
dc.contributor.authorهدایتی, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorطالبان, فروغ اعظمfa_IR
dc.contributor.authorسعادت, نویدfa_IR
dc.contributor.authorطاهباز, فریدهfa_IR
dc.contributor.authorمحرابی, یدالهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T15:32:03Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T15:32:04Z
dc.date.available1399-08-23T15:32:03Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T15:32:04Z
dc.date.issued2010-03-01en_US
dc.date.issued1388-12-10fa_IR
dc.identifier.citationشادمان, ژاله, راست منش, سیدرضا, هدایتی, مهدی, طالبان, فروغ اعظم, سعادت, نوید, طاهباز, فریده, محرابی, یداله. (1388). اثر مکمل اسید لینولئیک مزدوج بر مقاومت به انسولین و شاخص‌های گلیسمی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران, 11(2), 135-142.fa_IR
dc.identifier.issn1683-4844
dc.identifier.issn1683-5476
dc.identifier.urihttp://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-757-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/620946
dc.description.abstractمقدمه: برخی مطالعه‌های حیوانی و کشت سلولی، خواص مفیدی را برای اسید لینولئیک مزدوج (CLA) گزارش کرده‌اند. خواص ضد چاقی، ضد آتروژنی و ضد التهابی، نمونه‌ای از اثرهای CLA هستند. مطالعه‌های حیوانی نشان داده‌اند که ایزومر 10 ـ ترانس12 ـ سیس با افزایش مقاومت به انسولین در ارتباط است ولی در مورد ایزومر ترکیبی (50:50) یافته‌های مطاله‌ها ضد و نقیض هستند. مطالعه‌ی حاضر به منظور بررسی اثر CLA بر مقاومت به انسولین، عملکرد سلول‌های بتا، سطح گلوکز و پاسخ‌دهی سلول‌های بتای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: افراد مورد بررسی در این مطالعه 39 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 با نمایه‌ی توده‌ی بدن 25 تا 30 کیلوگرم بر مترمربع بودند که از داروی متفورمین برای کنترل قند خون استفاده می‌کردند. افراد مذکور بر اساس سن و جنس به طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمون روزانه 3 گرم کپسول حاوی اسید لینولئیک مزدوج و گروه شاهد معادل آن کپسول پلاسبو به مدت 8 هفته دریافت نمودند. در ابتدا و انتهای دوره از هر دو گروه به صورت ناشتا و دو ساعت پس از صبحانه‌ی استاندارد، نمونه‌گیری انجام شد و قند خون، انسولین، پروانسولین، پپتید C و هموگلوبین گلیکوزیله اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در میزان قند خون، انسولین، پرو انسولین و پپتید C ناشتا و دو ساعته و میزان مقاومت به انسولین، حساسیت به انسولین، عملکرد سلول‌های بتا و پاسخ‌دهی سلول‌های بتا در دو گروه آزمون و شاهد، قبل و بعد از مداخله‌ی اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: مصرف روازنه‌ی ایزومرهای اسید لینولئیک مزدوج به مدت دو ماه سبب بهبود وضعیت قند و عملکرد انسولین در افراد دیابتی نوع 2 نمی‌شود بنابراین تجویز آن توصیه نمی‌گردد.fa_IR
dc.format.extent309
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.relation.ispartofمجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Endocrinology and Metabolismen_US
dc.subjectاسید لینولئیک مزدوجfa_IR
dc.subjectدیابت نوع 2fa_IR
dc.subjectمقاومت به انسولینfa_IR
dc.subjectگلوکزfa_IR
dc.subjectحساسیت به انسولینfa_IR
dc.titleاثر مکمل اسید لینولئیک مزدوج بر مقاومت به انسولین و شاخص‌های گلیسمی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشیfa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue2
dc.citation.spage135
dc.citation.epage142


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد