کارآزمایی بالینی دو سوکور برای بررسی تأثیر «آنژی پارس» خوراکی در زخم پای دیابتی مزمن

Abstract

چکیدهمقدمه: دیابت شایع‌ترین بیماری متابولیک است و زخم‌های پای‌دیابتی از مشکلات مهم در بیماران دیابتی می‌باشند. «آنژی پارس» به عنوان یک داروی گیاهی جدید، برای تسریع بهبودی این زخم‌ها پیشنهاد شده است. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل خوراکی این دارو در کنار سایر درمان‌های استاندارد در روند بهبود زخم‌های پای دیابتی انجام شد. مواد و روش‌ها: چهل بیمار دیابتی دارای زخم پای بیش از 4 هفته به طور تصادفی به دو گروه مورد (درمان شده) و شاهد تقسیم شدند. 20 نفر در گروه اول کپسول آنژی پارس 100 میلی‌گرم هر 12 ساعت دریافت کردند و 20 نفر در گروه دوم با کپسول دارونما، تا زمان بهبودی کامل یا حداکثر 6 هفته، پیگیری شدند. درمان‌های رایج دیابت به صورت یکسان برای هر دو گروه انجام شد و بیماران به مدت 12 هفته پیگیری شدند. روند ترمیم با اندازه‌گیری مساحت زخم و عوارض دارویی با شرح حال و معاینه‌ی بالینی و سنجش متغیرهای آزمایشگاهی در هفته‌های مختلف درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: روند کاهش مساحت زخم در هر دو گروه معنی‌دار بود (0005/p<). متوسط میزان بهبودی در دو گروه دریافت‌کننده‌ی «آنژی پارس» و دارو نما به ترتیب 8/95% و 2/79% بود و اگرچه تغییرات درصد مساحت زخم در تمام طول درمان در گروه دریافت‌کننده‌ی آنژی پارس بیشتر از گروه دارونما بود، فقط در هفته‌ی چهارم تفاوت بین دو گروه معنی‌دار بود (2/84% کاهش مساحت زخم در هفته‌ی چهارم در گروه درمان شده، در مقابل 56%، در گروه شاهد 013/0=p) و در کل، تفاوت مشاهده شده بین دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود (25/0=p). در نهایت طی 12 هفته، بهبودی کامل در 90% بیماران گروه دریافت‌کننده‌ی آنژی پارس و 70% بیماران در گروه دارونما، حاصل شد. مدت زمان لازم برای بهبودی کامل هم در دو گروه تفاوت معنی‌دار نداشت. نتیجه‌گیری: درمان‌های استاندارد رایج، اساس درمان زخم‌های پای دیابتی هستند و آنژی‌پارس اگرچه سبب تسریع روند بهبود در مرحله‌ای از درمان، به ویژه در هفته‌های دوم تا چهارم می‌شود ولی در نتیجه‌ی نهایی درمان تأثیر قابل توجهی ندارد. مطالعه‌های بیشتر با در نظر گرفتن جنبه‌های خاص درمان، برای ارزیابی کارایی این داروی جدید لازم است.