اثرات قند خون ناشتای مختل و عدم تحمل گلوکز در پیش‌بینی بروز دیابت نوع 2

Abstract

مقدمه: این مطالعه به منظور تعیین نقش مراحل ابتدایی اختلال هومئوستاز گلوکز در پیش‌بینی موارد جدید دیابت نوع 2 در جمعیت شهری تهران طراحی شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه بر اساس فاز دوم مطالعه قند و لیپید تهران و در سال‌های 77-84 بر روی 4134 نفر از افراد غیر دیابتی بالای 20 سال شرق تهران انجام شده است. قند ناشتا و دو ساعت بعد از مصرف 75 گرم گلوکز هم در فاز اول (بین سال‌های 79-77) و هم در فاز دوم (بین سال‌های 83-80) در تمامی این افراد اندازه‌گیری شد. از معیارهای انجمن دیابت آمریکا (ADA) در سال‌های 1997 و 2004 در تعریف اختلالات تحمل گلوکز و دیابت استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس معیارهای سال 1997 شیوع تجمعی دیابت در افراد مبتلا به IFG همراه IGT به تنهایی، IGT تنهایی، IFG به تنهایی و افراد با قند طبیعی به ترتیب 3/32، 7/10، 5/9 و 2/1% بود. با استفاده از معیار جدید ADA شیوع دیابت در گروه‌های فوق به ترتیب 8/24، 5/6، 9/5 و 7/0% محاسبه شد. در آنالیز رگرسیون لجستیک چند متغیره، نسبت شانس ابتلا به دیابت در افراد با قند طبیعی، IFG به تنهایی، IGT به تنهایی و IFG همراه IGT به ترتیب 1، (7/16-5/2)5/6، (6/12-7/4)7/7 و (5/53-6/15)9/28 بود. پس از به کارگیری معیار جدید ADA نسبت‌های فوق به ترتیب 1، (0/9-5/2)6/4، (9/12-6/3)8/6 و (5/47-5/15)1/27 محاسبه شد. علاوه بر قند ناشتا و 2 ساعته (001/0p<)، نسبت دور کمر به باسن نیز عامل خطرساز مهمی برای ابتلا به دیابت جدید بود. نتیجهگیری: ابتلا به IGT به تنهایی و IFG به تنهایی و مخصوصاً IFG همراه IGT بر اساس هریک از معیارهای ADA، شاخص‌های بسیار مهمی برای پیشگویی ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.