تاثیر آموزش تغذیه بر عوامل خطرساز بیماری‌های قلبی ـ عروقی در سالمندان مبتلا به دیابت نوع 2: یک کارآزمایی بالینی تصادفی

Abstract

چکیدهمقدمه: بر خلاف روند شیوع دیابت در سنین مختلف، بیشتر برنامه‌های آموزش دیابت برای بالغین جوان و یا بیماران تازه تشخیص داده شده، طراحی و اجرا گردیده است. این پژوهش، با هدف ارزشیابی برنامه‌ی آموزش تغذیه بر شاخص‌های سوخت و ساز، تن سنجی و فشارخون سالمندان بالای 60 سال مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، 100 سالمند با سن بالای 60 سال و مبتلا به دیابت نوع 2 شرکت نمودند. سالمندان به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند و داده‌های دو گروه، در دو زمان قبل و 3 ماه پس از مداخله‌ی آموزش تغذیه، جمع‌آوری گردید. سپس داده‌ها به‌ وسیله‌ی نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری مناسب، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش در گروه مداخله، کاهش معنی‌داری را در میانگین وزن (3/1 کیلوگرم)، نمایه‌ی توده‌ی بدن (48/0 کیلوگرم بر مترمربع)، تری‌گلیسیرید (25/18 میلی‌گرم)، قند خون ناشتا (5/19 میلی‌گرم در صد میلی‌لیتر) و هموگلوبین گلیکوزیله (36/0%) نشان داد. در مورد میزان لیپوپروتئین سبک، لیپوپروتئین سنگین و فشار خون، اختلاف معنی‌داری بین دو گروه مداخله و کنترل دیده نشد. نتیجه‌گیری: آموزش تغذیه‌ی تئوری محور، در مدت 3 ماه سبب کاهش شاخص‌های بیوشمیایی و تن‌سنجی سالمندان (<60) مبتلا به دیابت نوع 2 گردید که این امر به نوبه‌ی خود می‌تواند سبب کاهش عوارض عروق کوچک و بزرگ مرتبط با بیماری دیابت شود.