روشهای سنجش لیپوپروتئین با دانسیته بالا از روش‌های رسوبی تا رزونانس مغناطیس هسته

Abstract

مقدمه: نتایج تحقیقات گسترده، حاکی از شکل‌گیری فرضیه‌ای رایج در خصوص نقش محافظتی کلسترول لیپوپروتئین پرچگال (HDL-C) در برابر گرفتگی عروق می‌باشد. این تفکر به دلیل کاهش نرخ بیماری‌های قلبی عروقی و سایر بیماری‌های مربوط به گرفتگی عروق در غلظت بالای HDL-C است. مکانیسم‌های مختلفی از قبیل جریان معکوس کلسترول، کارکرد ضد التهابی و آنتی‌اکسیدانی، سبب شد که HDL-C به عنوان یکی از نشانگرهای پیش‌بینی احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی پیشنهاد گردد. در این راستا، آشنایی با روش‌های سنجش HDL-C و ارزیابی نقاط قوت و ضعف آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در این مطالعه، سعی بر آن شده است تا پس از ذکر خلاصه‌ای از ماهیت، کارکرد و عملکرد محافظتی HDL-C در برابر بیماری‌های قلبی عروقی، روش‌های مذکور را بر اساس ماهیت سنجش بررسی نموده و برخی از مولکول‌های مداخله‌کننده در نتیجه آزمایشات و برخی استراتژی‌های کاهنده تداخلات را ارائه نماید. در نهایت، آن گونه که به نظر می‌رسد، برخی معایب از قبیل هزینه بالا، جداسازی دستی، زمان‌بر بودن، امکان بر هم خوردن ساختار در روش‌های جداسازی بر مبنای خصوصیات فیزیکی و هم‌چنین نسل اول و دوم روش‌های شیمیایی، موجب برتری استفاده از روش‌های سنجش همگن شده است. از سوی دیگر، ارزیابی هدف‌مند HDL-C از جهت میزان عملکرد و انجام نقش‌های محافظتی، می‌تواند رویکرد نوینی در پیش‌بینی خطر احتمال وقوع بیماری‌های قلبی عروقی باشد. هر چند تمامی روش‌های ذکر شده نیازمند به پیشرفت و بهینه‌سازی بیشتری هستند.