اثر مصرف رژیم غذایی پرچرب مادر بر هومئوستاز انرژی در زاده‌های نر بالغ استرس‌ دیده در موش صحرایی

Abstract

مقدمه: در مطالعه حاضر اثر مصرف مزمن رژیم غذایی پرچرب مادر بر هومئوستاز انرژی و متابولیسم گلوکز در زاده‌های بالغ نر به دنبال استرس مزمن بررسی شد. مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی ماده به دو گروه رژیم غذایی معمولی و پرچرب تقسیم شدند. هر یک از گروه‌ها از 3 هفته پیش از بارداری تا پایان شیردهی، رژیم غذایی خود را دریافت کردند. زاده‌های نر هر گروه در 8 هفتگی به گروه‌های شاهد و آزمون تقسیم شدند و گروه‌های آزمون به مدت 2 هفته استرس متغیر دریافت کردند. در پایان 10 هفتگی، غلظت‌های پلاسمایی گلوکز، انسولین، کورتیکوسترون و لپتین کل زاده‌های نر اندازه‌گیری و چربی شکمی توزین شد. وزن بدن، میزان غذای مصرفی و دریافت کالری گروه‌ها نیز اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: غذای پرچرب مادر به تنهایی وزن چربی شکمی و غلظت‌های پلاسمایی کورتیکوسترون و لپتین زاده‌ها، هم‌چنین وزن بدن، میزان مصرف غذا و دریافت کالری را کاهش داد؛ در حالی که بر غلظت ­های پلاسمایی گلوکز، انسولین و شاخص HOMA-IR اثری نداشت. در حضور استرس، غذای پرچرب مادر غلظت‌های پلاسمایی کورتیکوسترون و لپتین و هم‌چنین وزن بدن، میزان مصرف غذا و دریافت کالری را نسبت به گروه شاهد کاهش داد، در حالی که تغییر معناداری در وزن چربی شکمی، غلظت‌های پلاسمایی گلوکز، انسولین و شاخص HOMA-IR ایجاد نکرد. نتیجه­گیری: از نتایج این مطالعه به نظر می‌رسد مصرف غذای پرچرب مادر در دوران بحرانی تکامل (جنینی- نوزادی) با تغییر در پاسخ‌دهی محور هیپوتالاموسی- هیپوفیزی- آدرنال و یا حساسیت مرکزی به لپتین در زاده‌های نر، اختلال هومئوستاز انرژی را در زاده‌های بالغ نر در مواجهه با استرس تشدید می‌کند.