تأثیر فعالیت بدنی هوازی 8 هفته‌ای بر قندخون، درصد چربی بدن, حداکثر اکسیژن مصرفی و عوامل خطرزای بیماری‌های قلبی ـ عروقی در بیماران مرد دیابتی نوع 1

Abstract

مقدمه: انجام فعالیت بدنی مناسب برای بیماران دیابتی نوع 1 دارای فواید زیادی است ولی آشنایی کم با نوع و شدت ورزش و نیز ترس از بروز عوارضی مانند افت قند خون سبب محدودیت شرکت آن‌ها در فعالیت‌های ورزشی می‌شود. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت بدنی هوازی 8 هفته‌ای بر قندخون، درصد چربی بدن, حداکثر اکسیژن مصرفی و عوامل خطرزای بیماری‌های قلبی ـ عروقی در بیماران مرد دیابتی نوع 1 بود. مواد و روش‌ها: 20 نفر از بیماران مرد دیابتی نوع 1، 15 تا 25 ساله به صورت هدفمند انتخاب شده، در یک برنامه‌ی منظم ورزشی شرکت کردند. برنامه‌ی تمرینی شامل 45 تا 60 دقیقه فعالیت هوازی با شدت 80- 60 درصد ضربان قلب ذخیره سه بار در هفته بود. پیش و پس از 8 هفته فعالیت بدنی هوازی منظم از آزمودنی‌ها نمونه‌ی خونی گرفته شد. درصد چربی بدن و حداکثر اکسی‍ژ‍ن مصرفی محاسبه شد. یافته‌ها: پس از 8 هفته فعالیت بدنی منظم تغییر معنی‌داری در قندخون ناشتا، کلسترول تام، HDL-C‌، LDL-C و BMI مشاهده نشد. اما تغییر معنی‌داری در تری‌گلیسرید،‌ درصد چربی بدن، فشارخون سیستولی و دیاستولی، ضربان قلب استراحتی و حداکثر اکسیژن مصرفی بیماران مرد دیابتی نوع 1 به وجود آمد (05/0p<). نتیجه‌گیری: فعالیت بدنی هوازی 8 هفته‌ای بر تری‌گلیسرید،‌ درصد چربی بدن، فشارخون سیستولی و دیاستولی، ضربان قلب استراحتی و VO2max‌ بیماران دیابتی نوع اول تأثیر مثبت دارد و بر قندخون ناشتا، کلسترول تام، HDL-C‌، LDL-C و BMI بی‌تأثیر یا کم تأثیر است که با ادامه‌ی فعالیت‌های بدنی ممکن است این تأثیرات بارزتر شود.