نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorتوانگر, سید محمدfa_IR
dc.contributor.authorمرادی تبریز, هدیهfa_IR
dc.contributor.authorرجبیانی, افسانهfa_IR
dc.contributor.authorلاریجانی, باقرfa_IR
dc.contributor.authorحشمت, رامینfa_IR
dc.contributor.authorلشکری, آناهیتاfa_IR
dc.contributor.authorادبی, خدیجهfa_IR
dc.contributor.authorعظیمی, سیده پری سیماfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T15:30:04Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T15:30:05Z
dc.date.available1399-08-23T15:30:04Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T15:30:05Z
dc.date.issued2008-03-01en_US
dc.date.issued1386-12-11fa_IR
dc.identifier.citationتوانگر, سید محمد, مرادی تبریز, هدیه, رجبیانی, افسانه, لاریجانی, باقر, حشمت, رامین, لشکری, آناهیتا, ادبی, خدیجه, عظیمی, سیده پری سیما. (1386). بررسی بروز مارکر سلولی nm23 در نئوپلاسم‌های خوش‌خیم و بدخیم تیروئید به روش ایمونوهیستوشیمی. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران, 9(4), 339-344.fa_IR
dc.identifier.issn1683-4844
dc.identifier.issn1683-5476
dc.identifier.urihttp://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-456-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/620778
dc.description.abstractعوامل پیش‌آگهی دهنده‌ی متعددی در سرطان‌های تیروئید نقش دارند که از جمله مهم‌ترین آن‌ها مرحله‌ی بالینی تومور و وجود یا عدم وجود متاستاز دوردست است. nm23 یک ژن سرکوبگر متاستاز است و نقش آن در بسیاری از سرطان‌ها شناخته شده است. هدف این مطالعه بررسی بروز مارکر سلولی nm23 به روش ایمونوهیستوشیمی ‌در تومورهای خوش‌خیم و بدخیم تیروئید و ارتباط آن با اندازه‌ی تومور، تهاجم عروقی و کپسولی و درگیری گره لنفاوی است. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه‌ی توصیفی، 200 نمونه از بلوک‌های پارافینی نئوپلاسم‌های تیروئید مشتمل بر 38 تومور خوش‌خیم و 162 مورد تومور بدخیم (131 مورد کارسینوم پاپیلری، 12 مورد کارسینوم فولیکولر، 17 مورد کارسینوم مدولری و 2 مورد کارسینوم آناپلاستیک) از نظر بروز مارکر nm23 با ایمونوهیستوشیمی ‌به روش آویدین ـ بیوتین پراکسیداز بررسی شدند. بیش از 10% رنگ‌آمیزی سیتوپلاسمی ‌در سلول‌های توموری به عنوان مورد مثبت تلقی شد. ارتباط بین بروز nm23 و اندازه‌ی تومور، تهاجم عروقی یا کپسولی و درگیری غدد لنفاوی با استفاده از آزمون آماری مجذور خی مورد بررسی قرار گرفت و سطح معنی‌دار آزمون‌ها 05/0=p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در آدنوم فولیکولر 40% موارد و در هرتل سل آدنوم 5/87% موارد nm23 مثبت بودند که تنها در آدنوم فولیکولر با افزایش اندازه‌ی تومور تعداد موارد مثبت nm23 افزایش یافت (04/0=P). فراوانی موارد مثبت nm23 در کارسینوم پاپیلری 2/67%، در کارسینوم فولیکولر 7/66% و در کارسینوم مدولری 7/64% بود که ارتباط معنی‌داری بین مثبت بودن nm23 و اندازه‌ی تومور، تهاجم عروقی، درگیری غده‌ی لنفاوی و تهاجم کپسول در هیچ‌کدام از تومورهای بدخیم به دست نیامد. در کارسینوم پاپیلری و مدولری ارزش اخباری منفی nm23 برای درگیری غدد لنفاوی بیش از 80% و در کارسینوم فولیکولر حساسیت و ارزش اخباری منفی nm23 برای تهاجم عروقی حدود 90% بود. نتیجه‌گیری: عدم ارتباط معنی‌دار بین nm23 با عواملی که دال بر تهاجم (و احتمالاً متاستاز) تومور است، نشان می‌دهد nm23 علی‌رغم نقش شناخته شده‌ی سرکوب متاستاز در بسیاری از تومورها، احتمالاً نقش متفاوتی در سرطان‌های تیروئید دارد که برای یافتن این نقش به مطالعه‌های بیشتری نیاز است.fa_IR
dc.format.extent281
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.relation.ispartofمجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Endocrinology and Metabolismen_US
dc.subjectnm23fa_IR
dc.subjectتیروئیدfa_IR
dc.subjectنئوپلاسمfa_IR
dc.subjectایمونوهیستوشیمیfa_IR
dc.subjectغدد درون‌ریزfa_IR
dc.titleبررسی بروز مارکر سلولی nm23 در نئوپلاسم‌های خوش‌خیم و بدخیم تیروئید به روش ایمونوهیستوشیمیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشیfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue4
dc.citation.spage339
dc.citation.epage344


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد