بررسی تداخل اثر اکسی‌توسین و سیستم اوپیوئیدی در هسته‌ی لوکوس‌سرولئوس بر درد حاد در موش صحرایی

Abstract

مقدمه: برخی مطالعه‌ها‌ حاکی از دخالت هورمون اکسی‌توسین در کنترل درد، رفتارهای جنسی، اضطراب و عشق است. مکانیسم اثر این نوروپپتید در کنترل درد کاملاً مشخص نشده است. با توجه به وجود گیرنده‌های اکسی‌توسینی و اوپیوئیدی در هسته‌ی لوکوس‌سرولئوس، به عنوان یک هسته‌ی مطرح در درد، هدف این مطالعه بررسی اثر اکسی‌توسین و تداخل آن با گیرنده‌های اوپیوئیدی در درک درد می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از موش‌های نر نژاد ویستار با وزن20±270 گرم استفاده شد. حیوانات به گروه‌های دریافت کننده‌ی سالین، اکسی‌توس‍‍‍ین (nmol/2µL 3) (حل شده در سالین) به تنهایی و اکسی‌توسین همراه نالوکسان (به عنوان آنتاگونیست گیرنده‌های اوپیوئیدی) (nmol/2µL 3) به درون هسته‌ی لوکوس سرولئوس تقسیم شدند. از دو آزمون صفحه‌ی داغ و پس کشیدن دم برای ارزیابی درد استفاده شد. یافته‌ها: تزریق اکسی‌توسین در هسته‌ی لوکوس سرولئوس باعث بی‌دردی معنی‌داری در هر دو آزمون شد (001/0p<). نالوکسان توانست اثر بی‌دردی اکسی‌توسین را کاهش دهد (05/0p< Tail flick:) و (001/0p< Hot plate:). نتیجه‌گیری: اکسی‌توسین اثر ضد دردی خود را از طریق هسته‌ی لوکوس‌سرولئوس انجام می‌دهد. با توجه به کاهش اثر ضد دردی اکسی‌توسین توسط نالوکسان، به نظر می‌رسد این نوروپپتید بخشی از آثار ضد دردی خود را به واسطه‌ی بر انگیختن سیستم اوپیوئیدی موجود در این هسته انجام می‌دهد.