کاهش شیوع گواتر و کفایت یدرسانی در دانش‌آموزان 10-7 ساله‌ی استان کرمانشاه در سال 1380

Abstract

مقدمه: کمبود ید و اختلال‌های ناشی از آن به عنوان یک مشکل عمده‌ی بهداشتی ـ تغذیه‌ای در ایران از سال‌ها قبل شناخته شده است. استان کرمانشاه یکی از مناطقی است که در مطالعه‌های قبل از یدرسانی دارای شیوع بالای گواتر آندمیک بوده است. در ایران برنامه‌ی کنترل و پیشگیری از بروز این اختلال از جمله تولید و توزیع نمک یددار از سال 1368 به مرحله‌ی اجرا درآمده است. به منظور پایش برنامه‌ی کشوری مبارزه با کمبود ید در سال 1380 این بررسی در دانش‌آموزان 7 تا 10 ساله‌ی استان کرمانشاه انجام شد. مواد و روش‌ها: طی یک بررسی توصیفی ـ مقطعی از طریق نمونه‌گیری تصادفی، 1200 دانش‌آموز (به تعداد مساوی دختر و پسر) انتخاب شدند. شیوع گواتر از طریق معاینه‌ی بالینی انجام و طبق تقسیم‌بندی سازمان جهانی بهداشت درجه‌بندی شد. نمونه‌ی ادرار از یک دهم نمونه‌ها اخذ و اندازه‌گیری ید ادرار به روش هضم انجام شد. یافته‌ها: درصد کلی گواتر در دانش‌آموزان استان 9/22 درصد و به ترتیب در دختران و پسران 8/22 درصد و 23 درصد بود. میانه‌ی ید ادرار در جمعیت مورد مطالعه μg/dL 18 بود. در 2/90 درصد موارد ید ادرار بیشتر از μg/dL 10 بود و سطح ید ادرار کمتر از μg/dL 5 در 2/2 درصد موارد وجود داشت. در هیچ مورد، ید ادرار کمتر از μg/dL 2 وجود نداشت. تفاوتی در شیوع گواتر و میزان ید ادرار بین دو جنس و نیز بین دانش‌آموزان شهر و روستا مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: یافته‌های این بررسی نشان می‌هد که در مقایسه با بررسی کشوری سال 1375 درصد گواتر در دانش‌آموزان کاهش معنی‌داری داشته و ید ادرار دانش‌آموزان استان کرمانشاه هم‌چنان در حد مطلوب سازمان جهانی بهداشت می‌باشد. لذا استان کرمانشاه در زمره‌ی مناطق «عاری از کمبود ید» محسوب می‌شود.