اثر یک جلسه فعالیت هوازی بر سطح پلاسمایی گرلین، هورمون رشد، انسولین و کورتیزول در دانشجویان مرد غیر ورزشکار

Abstract

مقدمه: گرلین هورمون پپتیدی ترشح شونده از سلول‌های درون ریز فوندوس معده می‌باشد که بر اشتها، مصرف سوخت، وزن و ترکیب بدن موثر است. تاثیر تمرین استقامتی در کاهش وزن مشخص شده است. در زمینه‌ی تاثیر فعالیت یاد شده بر تغییر گرلین پلاسما یافته‌ها ناهمسو می‌باشد و بیشتر در افراد ورزشکار صورت گرفته است. هدف این پژوهش، بررسی پاسخ گرلین، هورمون رشد، انسولین و کورتیزول پلاسما به یک جلسه فعالیت هوازی در مردان جوان دانشگاهی غیر ورزشکار بود. مواد و روش‌ها: 16 دانشجوی مرد غیر ورزشکار به طور تصادفی ساده انتخاب شدند و یک جلسه فعالیت هوازی، شامل سه نوبت متوالی دو یک مایل، با فاصله‌ی زمانی استراحت 3 دقیقه بین هر نوبت را انجام دادند. شرکت‌کنندگان در این پژوهش، دارای میانگین سنی1/2±7/22 سال؛ وزن 7/5±8/72 کیلوگرم؛ قد 7/5±9/177 سانتی‌متر و نمایه‌ی توده‌ی بدن 7/1±2/23 کیلوگرم بر مترمربع بودند. به منظور سنجش هورمون‌های گرلین، رشد، کورتیزول و انسولین، از افراد نمونه‌ی خون دریافت گردید و هورمون‌های مورد نظر به روش الایزا اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: یافته‌های به دست آمده از این پژوهش نشان داد که پس از فعالیت ورزشی یاد شده، میزان هورمون‌های گرلین و رشد، افزایش و میزان هورمون‌های انسولین و کورتیزول، کاهش معنی‌داری (05/0P<) را نشان داد. نتیجه‌گیری: افزایش هورمون رشد به منظور افزایش قند خون، و کاهش انسولین به دلیل عدم افزایش کافی قند خون، به احتمال زیاد عوامل مهمی در افزایش گرلین (هورمون اشتهاآور) به دنبال یک جلسه تمرین استقامتی هوازی برای ورود خارجی قند به بدن می‌باشند. در سایر فعالیت‌ها که به منظور تغییر گرلین ناهمسو بوده، توصیه می‌شود وضعیت هورمون‌های تنظیمی و هورمون‌های ضد تنظیمی بررسی شود.