| dc.contributor.author | صادقی, معصومه | fa_IR |
| dc.contributor.author | پورمقدس, زهرا | fa_IR |
| dc.contributor.author | یزدخواستی, صفورا | fa_IR |
| dc.contributor.author | عمید, سیما | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T15:28:39Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T15:28:39Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T15:28:39Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T15:28:39Z | |
| dc.date.issued | 2011-08-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1390-05-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | صادقی, معصومه, پورمقدس, زهرا, یزدخواستی, صفورا, عمید, سیما. (1390). ارتباط سطح آپولیپوپروتئین A وB، با شدت درگیری عروق کرونر در بیماران با آنژین پایدار. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران, 13(2), 173-178. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1683-4844 | |
| dc.identifier.issn | 1683-5476 | |
| dc.identifier.uri | http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-1031-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/620653 | |
| dc.description.abstract | مقدمه: در پژوهش‌های اخیر یافته‌های ناهمسویی در مورد ارتباط آپولیپوپروتئین‌های A وB ، به عنوان عوامل خطر جدید شناخته شده در بیماری‌های قلبی ـ عروقی و درگیری عروق کرونر وجود دارد. در این بررسی، سعی شده ارتباط بین این دو آپولیپوپروتئین با شدت درگیری عروق کرونر در نمونه‌ای از یک جمعیت ایرانی تعیین گردد. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی مقطعی در سال 1388 روی دو گروه 72 نفری و40 سال به بالا، با تنگی خفیف و شدید از بیماران مبتلا به آنژین پایدار که در مجموع 144 نفر بودند، انجام شد. پس از گرفتن نمونه‌ی خون ناشتا 12 ساعته برای تعیین قند خون ناشتا و پروفایل چربی (آپولیپوپروتئین A وB، کلسترول، تری‌گلیسیرید، کلسترولLDL- و کلسترولHDL-) و تکمیل پرسش‌نامه‌ی دارای ویژگی‌های آمارنگاری، سابقه‌ی بیماری، سابقه‌ی مصرف دارو و آنژیوگرافی عروق کرونر انجام شد. بر اساس یافته‌های به دست آمده از آنژیوگرافی، بیماران در دو گروه با تنگی عروق کرونر خفیف و شدید قرار گرفتند. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 15 و با آزمون‌های آماری تی، مجذور خی، فیشر و لجستیک رگرسیون آنالیز شدند. یافته‌ها: میانگین سنی در بیماران مبتلا به تنگی خفیف و شدید عروق کرونر، به ترتیب 6/9±7/57 و 3/11±2/58 سال بود. بین میزان آپوپروتئین (Apo A) (07/0P=) و آپوپروتئین B (Apo B) (51/0P=) و هم‌چنین نسبت apo A/apo B (23/0P=) در دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت )05/0P≥). پس از تعدیل نقش متغیرهای مخدوش‌گر نیز یافته‌های معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: عوامل تاثیرگذار بر شدت تنگی عروق کرونر ممکن است با عوامل ایجادکننده‌ی آن متفاوت باشند، که این عوامل باید در پژوهش‌های آتی مورد بررسی قرار گیرند. | fa_IR |
| dc.format.extent | 267 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism | en_US |
| dc.subject | آپولیپوپروتئین A | fa_IR |
| dc.subject | آپولیپوپروتئین B | fa_IR |
| dc.subject | بیماری عروق کرونر | fa_IR |
| dc.subject | شدت تنگی | fa_IR |
| dc.subject | قلب و عروق | fa_IR |
| dc.title | ارتباط سطح آپولیپوپروتئین A وB، با شدت درگیری عروق کرونر در بیماران با آنژین پایدار | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشی | fa_IR |
| dc.citation.volume | 13 | |
| dc.citation.issue | 2 | |
| dc.citation.spage | 173 | |
| dc.citation.epage | 178 | |
