گیرنده‌های استروژن و پروژسترون در سرطان سینه در 140 نمونه سرطان سینه

Abstract

آن دسته از سرطان‌های پستان که دارای گیرنده‌های استروئیدی می‌باشند و به درمانهای هورمونی پاسخ می‌دهند، پیش‌آگهی بهتری نسبت به سرطان‌های بدون گیرنده‌های استروئیدی دارند. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین گیرنده‌های استروژن و پروژسترون از یک طرف و سن بیماران، نوع و درجه بدخیمی سرطان از طرف دیگر بر روی نمونه‌های 140 بیمار مبتلا به سرطان پستان که بین سال‌های 1376 تا 1378 به بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه نموده‌اند، با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی روی بلوک پارافین انجام شد. فراوانی موارد مثبت گیرنده‌های استروژن و پروژسترون در افراد زیر 50 سال (95 نفر) و بالای 50 سال (45 نفر) به ترتیب 46% و 41% و 48% و 44% بود. کارسینوم لوبولار بیشترین میزان مثبت شدن گیرنده‌ها (7/66%) و کارسینوم مدولاری کمترین میزان مثبت شدن (4/21%) را بروز داد. فراوانی گیرنده‌های استروئیدی با افزایش درجات تمایز کارسینوم داکتال (114 بیمار) روند نزولی از خود نشان می‌داد. در هر صورت روش ایمنوهیستوشیمی به عنوان روش قابل اعتمادی برای بررسی وضعیت گیرنده‌های استروئیدی جهت براورد پیش‌آگهی و تصمیم‌گیری در مورد هورمون درمانی سرطان سینه در بیماران ایرانی می‌تواند کاربرد بسزایی داشته باشد.