اثر منیزیم خوراکی بر پاسخ انقباضی آئورت جدا شده‌ی بدون اندوتلیوم در موش‌های صحرایی دیابتی و سالم

Abstract

مقدمه: گروهی از بررسی‌ها نشان می‌دهند که کمبود منیزیم در عوارض قلبی ـ عروقی مرتبط با دیابت شیرین نقش دارد. از این رو، در این مطالعه اثر طولانی مدت مصرف خوراکی منیزیم در پاسخ‌دهی آئورت ایزوله به کلرید پتاسیم و فنیل‌افرین در نبود اندوتلیوم بررسی گردید. مواد و روش‌ها: 60 عدد موش صحرایی نر با نژاد ویستار (250-180 گرم) به دو دسته‌ی دیابتی و دو دسته‌ی شاهد تقسیم شدند. یک گروه از هر دسته حیوانات دیابتی و سالم سولفات منیزیم اضافه شده در آب آشامیدنی و گروه دیگر تنها آب معمولی دریافت کردند. در انتهای 8 هفته، آئورت سینه‌ای با دقت جدا، به حلقه‌های 3-2 میلی‌متری تقسیم و پس از زدودن اندوتلیوم به حمام بافت منتقل گردید. پس از آن بافت در معرض غلظت‌های 10، 20، 40، 60، 80 میلی‌مولار کلرید پتاسیم و نیز غلظت‌های 9-10، 8-10،7-10، 6-10،5-10 مولار فنیل‌افرین به صورت تجمعی قرار گرفت و پاسخ‌های انقباضی با استفاده از ترانس دیوسر ایزومتریک ثبت شد. هم‌چنین در طول این مدت، هر 2 هفته یک‌بار، از حیوانات برای اندازه‌گیری گلوکز پلاسما خون‌گیری به عمل آمد. یافته‌ها: پاسخ‌های انقباضی عروق به کلرید پتاسیم و فنیل‌افرین در گروه شاهد به طور معنی‌داری بالاتر از گروه دیابتی بوده (05/0P<) و تفاوت معنی‌داری بین موش‌های درمان شده با منیزیم و موش‌های درمان نشده، یافت نشد. داده‌های حاصل از حداکثر پاسخ انقباضی عروق به کلرید پتاسیم 23/0±32/2، 19/0±76/2، 11/0±96/1 و 21/0±84/1 و بیشترین پاسخ به فنیل‌افرین 24/0±94/2، 20/0±38/3، 27/0±24/2 و 27/0±61/2 (گرم به ازای میلی‌متر مربع) به ترتیب در گروه‌های شاهد، شاهد دریافت‌کننده‌ی منیزیم، دیابتی و دیابتی دریافت‌کننده‌ی منیزیم بود. از سوی دیگر، بین موش‌های درمان شده با منیزیم و موش‌های درمان نشده تفاوت معنی‌داری در گلوکز پلاسما مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: مصرف خوراکی منیزیم به مدت 8 هفته تأثیر قابل ملاحظه‌ای در انقباض‌پذیری‌ آئورت ایزوله‌ی بدون اندوتلیوم مدل تجربی دیابت نوع 1 ندارد.