گزارش یک مورد سندروم کوشینگ ناشی از تومور کارسینوئید تیموس در بیمار مبتلا به سندروم نئوپلازی متعدد آندوکرین نوع یک و مروری کوتاه بر علل هیپرکورتیزولیسم در این سندروم

Abstract

مشخصات اصلی سندروم نئوپلازی متعدد آندوکرین نوع 1 (MEN1) عبارت است از درگیری پاراتیروئید، پانکراس و هیپوفیز قدامی؛ علاوه بر آن، تومورهایی همراه به صورت ضایعات آدرنوکورتیکال، کارسینوئید، لیپوما و آنژیوفیبروما نیز در این بیماران دیده می‌شود. این سندروم می‌تواند نماهای بالینی متفاوتی را در هر زمان از سیر بیماری ایجاد کند. یکی از تظاهرات این سندروم هیپرکورتیزولیسم یا سندروم کوشینگ است. هیپرکورتیزولیسم در زمینهMEN1 می‌تواند ناشی از علل هیپوفیزی یا غیرهیپوفیزی (ضایعات آدرنال، تومورهای کارسینوئید و پانکراس) باشد. کارسینوئید تیموس یک بدخیمی نادر است که در یک چهارم موارد با سندروم نئوپلازی متعدد آندوکرین نوع 1 همراه است. در مقایسه با سایر نئوپلاسم‌های مرتبط با MEN1 اطلاعات اندکی درباره این بدخیمی در دست است. در این مقاله یک مرد 44 ساله مبتلا به MEN1 که درگیری پانکراس (انسولینوما و گاسترینوما)، درگیری هیپوفیز (پرولاکتینوما) و هیپرپاراتیروئیدی داشته است و در سیر بیماری خود دچار سندروم کوشینگ ناشی از تومور کارسینوئید تیموس شده است، معرفی و مقالات موجود در این زمینه مرور می‌شود.