شاخص‌های چاقی عمومی و چاقی شکمی در پیش‌بینی رخدادهای قلبی-عروقی در افراددیابتی: هشت سال پیگیری مطالعه‌ی قند و لیپید تهران

Abstract

مقدمه: شیوع دیابت در جهان در حال افزایش است و بیماری عروق کرونر قلب (CHD) علت اصلی مرگ و میر در بیماران دیابتی می‌باشد. یکی از عواملی که باعث افزایش خطر CHD در این بیماران می‌شود، چاقی است. این مطالعه قصد دارد توانایی متغیرهای چاقی عمومی و مرکزی را در پیش‌بینی بیماری‌های قلبی-عروقی (CVD) در بیماران ایرانی مبتلا به دیابت نوع 2 ارزیابی کند. مواد و روش‌ها: مطالعه شامل 411 مرد و 599 زن برابر و بزرگ‌تر از 30 سال بدون سابقه‌ی ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی (CVD) بود. با استفاده از تحلیل متناسب کاکس، نسبت‌های خطر (HRs) تعدیل شده برای CVD به ازای 1 انحراف معیار افزایش در هر یک از شاخص‌های چاقی شکمی و عمومی، طی دوره‌ی پیگیری با میانه‌ی 4/8 سال، محاسبه شد. یافته‌ها: طی پیگیری 188 مورد CVD (90 مرد و 98 زن) رخ داد. HR تعدیل شده برای عوامل خطرساز در مردان، برای نسبت دور کمر به باسن (WHR)، 21/1 و معنی‌دار بود (05/0=P). در تحلیل چندمتغیره‌ی تعدیل شده در زنان نیز WHR خطر معنی‌داری داشت، و WC و WHtR نیز به طور حاشیه‌ای با CVD ارتباط داشتند. در زنان WHR در حضور مدیاتورهای چاقی نیز بروز CVD را پیش‌بینی می‌کرد. نقاط برش WHR به ترتیب در مردان و زنان 95/0 و 91/0 بودند. نتیجه‌گیری: نقش متغیرهای چاقی مرکزی در بروز CVD در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نسبت به چاقی عمومی بیشتر است و WHR مهم‌ترین شاخص تن‌سنجی پیش‌بینی‌کننده‌ی بروز CVD در زنان و مردان دیابتی است.