نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorفروغی نسب, فاطمهfa_IR
dc.contributor.authorهوانلو, فریبرزfa_IR
dc.contributor.authorاحمدی زاد, سجادfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T15:27:34Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T15:27:34Z
dc.date.available1399-08-23T15:27:34Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T15:27:34Z
dc.date.issued2016-07-01en_US
dc.date.issued1395-04-11fa_IR
dc.identifier.citationفروغی نسب, فاطمه, هوانلو, فریبرز, احمدی زاد, سجاد. (1395). اثر فعالیت ورزشی تناوبی در شرایط هایپوکسی بر پاسخ PYY3-36 و اشتها در افراد دارای اضافه وزن. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران, 18(2), 105-111.fa_IR
dc.identifier.issn1683-4844
dc.identifier.issn1683-5476
dc.identifier.urihttp://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-2036-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/620553
dc.description.abstractمقدمه: با توجه به اینکه چاقی و اضافه وزن در سال‌های اخیر رشد فزاینده‌ای داشته است، این پژوهش با هدف بررسی اثر فعالیت ورزشی تناوبی در شرایط هایپوکسی بر پاسخ هورمون ضد اشتهای PYY3-36 و میزان اشتها در افراد دارای اضافه وزن انجام شد. مواد و روش‌ها: بدین منظور، 8 نفر از دانشجویان داوطلب مرد غیر ورزشکار دانشگاه شهید بهشتی تهران با میانگین سنی 11/2±14/22 سال، قد 69/7±28/175 سانتی‌متر، وزن 95/5±03/87 کیلوگرم و نمایه‌ی توده‌ی بدن 5/1±4/28 کیلوگرم بر مترمربع بررسی شدند. آزمودنی‌ها در دو جلسه با یک هفته فاصله به صورت توازن متقابل در دو شرایط هایپوکسی و نورموکسی فعالیت کردند. پروتکل تمرین به صورت متناوب در 5 مرحله‌ی فعالیت روی دوچرخه‌ی کار سنج با شدت 85 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 4 دقیقه و مراحل استراحتی با شدت 50 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 2 دقیقه اجرا شد. در جریان اجرای تحقیق، شرایط محیطی و نیز شرایط تمرینی درهر دو جلسه یکسان سازی شد و فقط آزمودنی‌ها در جلسه هایپوکسی فعالیت خود را در شرایط کاهش فشار سهمی اکسیژن به میزان 15 درصد انجام دادند. نمونه‌های خونی، 15 دقیقه قبل از فعالیت و همین‌طور پس از فعالیت در زمان‌های 10،20،40،60،80 دقیقه گرفته شدند. با استفاده از تکنیک الایزا غلظت پلاسمایی PYY3-36 اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: نوع محیط تفاوتی بر میزان پاسخ PYY3-36 نداشت (1/0=P)؛ اما فعالیت باعث افزایش آن،به خصوص در شرایط نورموکسی ‌شد. هم‌چنین محیط نتوانست تفاوت معنی‌داری را در میزان اشتها ایجاد کند (872/0P=)، هرچند در هر دو جلسه بعد از فعالیت تمایل به کاهش اشتها وجود داشت. نتیجه‌گیری: فعالیت باعث افزایش سطوح گردشی PYY3-36 و کاهش میزان اشتها می‌شود، ولی بین دو محیط هایپوکسی و نورموکسی تفاوتی وجود ندارد.fa_IR
dc.format.extent300
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.relation.ispartofمجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Endocrinology and Metabolismen_US
dc.subjectفعالیت تناوبیfa_IR
dc.subjectهایپوکسیfa_IR
dc.subjectنورموکسیfa_IR
dc.subjectهورمون PYY3-36fa_IR
dc.subjectمیزان اشتهاfa_IR
dc.subjectاضافه وزنfa_IR
dc.subjectورزشfa_IR
dc.titleاثر فعالیت ورزشی تناوبی در شرایط هایپوکسی بر پاسخ PYY3-36 و اشتها در افراد دارای اضافه وزنfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue2
dc.citation.spage105
dc.citation.epage111


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد