ارزیابی تاثیر عوامل تشخیصی و درمانی بر رشد کودکان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیرویید: یک مطالعه طولی آینده‎نگر

Abstract

مقدمه: تاکنون در ایران، مطالعه‎ای جهت بررسی عوامل موثر بر رشد کودکان مبتلا به کم‌کاری مادرزادی تیرویید انجام نگرفته است. با توجه به شیوع بالای این بیماری در ایران، به خصوص شهر اصفهان، انجام مطالعه‎ای با هدف بررسی تاثیر عوامل تشخیصی و درمانی مرتبط با رشد کودکان مبتلا به کم‌کاری مادرزادی تیرویید الزامی است. مواد و روش‎ها: در این مطالعه‌ی هم‎گروهی آینده‎نگر، 760 کودک (متولدین سال‎های 1381 تا 1388) که توسط برنامه‎ی غربالگری نوزادی در شهر اصفهان مبتلا به کم‌کاری مادرزادی تیرویید تشخیص داده شدند و به مدت حداقل یک و حداکثر 5 سال پی‌گیری شده بودند، وارد مطالعه شدند. متغیرهای قد، وزن و دور سر این کودکان در طول مدت پی‌گیری و در مقاطع زمانی متوالی اندازه‎گیری شدند. عوامل تشخیصی و درمانی شامل هورمون محرکه تیرویید (TSH) و تیروکسین (T4) در زمان تشخیص و پس از آغاز درمان، سن آغاز درمان، دوز اولیه لووتیروکسین (LT4) و سن نرمال شدن TSH و T4 بود. از رگرسیون چندکی برای داده‎های طولی به منظور بررسی اثر عوامل اصلی مرتبط با رشد استفاده شد. یافته‎ها: روند طولی رشد در قد و وزن به طور معنی‎داری با سن آغاز درمان و دوز اولیه‌ی درمان ارتباط داشت (01/0P<)، در حالی‌که محیط دور سر فقط با دوز آغازین درمان به طور معنی‎داری در رابطه بود (05/0P<). رشد وزن و محیط دور سر تحت تاثیر غلظت TSH سرم در هنگام تشخیص قرار داشتند. سن نرمال شدن T4 نیز اثر معنی‎داری در برخی از صدک‎های توزیع وزن (05/0P<)، قد (01/0P<) و محیط دور سر (001/0P<) داشت. نتیجه‎گیری: به نظر می‎رسد که دوز اولیه‌ی درمان و سن آغاز درمان عوامل مهم‎تری برای پیش‎بینی وضعیت رشد کودکان مبتلا به کم‌کاری مادرزادی تیرویید باشند. این نتایج پیشنهاد می‎دهند تجویز LT4 در زمان و دوز مناسب ممکن است در بهبود رشد این کودکان تاثیر بسزایی داشته باشد.