کمبود آهن یا افزایش بار آهن: کدام یک عامل بهتری برای پیشگویی وقوع سندرم کرونری حاد است؟

Abstract

مقدمه: کم‌خونی عامل خطر مستقل پیامدهای قلبی ـ عروقی در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی است. از طرف دیگر، افزایش میزان هماتوکریت و هموگلوبین با افزایش خطر انفارکتوس قلبی همراه است. هدف از این مطالعه این است که آیا افزایش یا کاهش میزان هموگلوبین و هماتوکریت می‌تواند پیشگویی کننده مستقل وقوع سندرم کرونری حاد باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی مورد ـ شاهد گذشته نگر در 594 بیمار مبتلا به انفارکتوس قلبی، 596 بیمار مبتلا به آنژین ناپایدار و 590 فرد شاهد که از سال 1373 تا سال 1385 در بیمارستان بستری شدند، انجام شد. بیماران بر اساس مقادیر هموگلوبین و هماتوکریت بررسی شدند. یافته‌ها: شیوع انفارکتوس قلبی براساس شاخص هموگلوبین و هماتوکریت در بیماران کم‌خون به ترتیب 9/17% و 14% و در بیماران با هماتوکریت و هموگلوبین بالاتر از دامنه‌ی طبیعی 2/20% و 8/8% بود. میانگین غلظت هموگلوبین و هماتوکریت در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی به ترتیب (مردان 94/1 ± 79/14 و زنان 96/1 ± 32/13) و ( مردان 63/5 ± 90/44 و زنان 67/5 ± 90/40 ) و اختلاف میانگین هموگلوبین و هماتوکریت در بین مردان مبتلا به انفارکتوس قلبی، آنژین ناپایدار و شاهد معنی‌دار بود. رگرسیون لجستیک بین بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی و شاهد نشان داد که نسبت بخت انفارکتوس قلبی در بیماران با مقادیر کم هموگلوبین و حجم متوسط گلبولی در مقایسه با مقادیر بالا به ترتیب 215/0 (412/0-112/0) و 368/0 (558/0-243/0) و نسبت بخت انفارکتوس قلبی برای مردان در مقایسه با زنان 325/2 (090/3-749/1) بود. نتیجه‌گیری: در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی و آنژین صدری ناپایدار، براساس هموگلوبین، کم‌خونی عامل پیشگویی‌کننده‌ی مستقل وقوع سندرم کرونری حاد بود؛ درحالی که براساس شاخص هماتوکریت، هم کم‌خونی و هم میزان بالای هماتوکریت پیشگویی کننده‌های وقوع انفارکتوس قلبی بودند. کم‌خونی عامل پیشگویی‌کننده‌ی وقوع انفارکتوس قلبی با افزایش سن بود.