تأثیر تجویز مقادیر مختلف استرپتوزوتوسین بر پارامترهای مورفومتریک کلیه رت

Abstract

مقدمه: به علت ارتباط بین ساختار و عملکرد، مطالعه حجم گلومرول‌ها در درک شروع و پیشرفت گلومرولوپاتی دیابتی بسیار مهم است. هدف مطالعه حاضر محاسبه حجم کلیه و همچنین حجم مطلق گلومرول‌ها و تعداد کل گلومرول‌ها در رت‌های دیابتی به دنبال کاربرد دوزهای مختلف استرپتوزوتوسین STZ)) به وسیله روش‌های مورفومتریک بدون تورش است. مواد و روش‌ها: 30 رت نر از نژاد ویستار با وزن متوسط 110گرم به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. دیابت با تزریق داخل‌صفاقی STZ به میزان 15، 45 و 90 ‌mg/kg القا شد. نمونه‌ها 56 روز بعد از تجویز، تحت بیهوشی به وسیله کتامین هیدروکلراید پس از جدا کردن کپسول در محلول لیلی تغییر یافته تثبیت شدند. بعد از پاساژ معمول بافتی و رنگ‌آمیزی، روش‌های مورفومتریک برای محاسبه حجم نواحی مختلف کلیه، حجم مطلق گلومرول‌ها و تعداد کل گلومرول‌ها استفاده شد. یافته‌ها: در این تجربه حجم بافت کورتیکال کلیه در تمام گروه‌های تجویز دارو افزایش نشان داد در حالی که حجم مدولا تنها در گروهی که STZ 90 mg/kg دریافت کرده بود افزایش معنی‌داری نشان داد (01/0p<). حجم گلومرول‌ها نیز در تمام گروه‌های تجویز افزایش معنی‌داری یافته بود (01/0p<) ولی هیچ تغییری در تعداد کل گلومرول‌ها مشخص نشد (05/0p>). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که حداقل در دوره‌های کوتاه‌مدت القای دیابت توسط استرپتوزوتوسین تجویز دوزهای بالاتر ممکن است اثرات بیشتری بر کلیه داشته ‌باشد و موجب عدم تعادل بیشتری در تجدید سلولی شود.