اثر امگا-3 بر سطوح پلاسمایی هموسیستئین و فیبرینوژن به دنبال یک جلسه تمرین مقاومتی دایره‌ ای در زنان چاق غیرورزشکار

Abstract

مقدمه: افزایش سطح پلاسمایی هموسیستئین و فیبرینوژن خون از عوامل زمینه‌ساز بیماری‌های قلبی ـ عروقی می‌باشد. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه‌ی اثر مکمل‌گیری کوتاه‌مدت امگا-3 بر سطوح هموسیستئین و فیبرینوژن در پاسخ به یک جلسه تمرین مقاومتی دایره‌ای در زنان چاق غیرورزشکار بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه‌ی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون، 20 زن چاق غیرورزشکار با نمایه‌ی توده‌ی بدنی برابر و یا بیشتر از 30 کیلوگرم بر مترمربع به عنوان آزمودنی شرکت کردند. شرکت‌کنندگان به طور تصادفی در دو گروه مصرف دارونما و مصرف مکمل امگا-3 تقسیم شدند. مصرف مکمل اُمگا-3 به صورت خوراکی؛ سه کپسول (هر کپسول محتوی 3000 میلی‌گرم) در روز و به مدت یک هفته انجام شد. مداخله‌ی تمرینی شامل یک جلسه تمرین مقاومتی ایستگاهی در نه ایستگاه و با شدت 40 درصد یک تکرار بیشینه اجرا شد. نمونه‌های خون وریدی در دو مرحله‌ی قبل و بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی مقاومتی جمع‌آوری شدند. سطوح پلاسمایی هموسیستئین و فیبرینوژن به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند (0/05>p). یافته‌ها: بین دو گروه در مرحله‌ی پس آزمون، تفاوت معنی‌داری به لحاظ مقادیر هموسیستئین (0/0001=p) و فیبرینوژن (0/0001=p) وجود داشت. گروه مکمل امگا-3 افزایش کمتری در مقادیر متغیرهای تحقیق نشان داد. نتیجه‌گیری: نتیجه‌گیری می‌شود که مصرف کوتاه مدت مکمل امگا-3 احتمالاً می‌تواند در جلوگیری از افزایش سطوح هموسیستئین و فیبرینوژن به دنبال یک جلسه تمرین مقاومتی دایره‌ای در زنان چاق غیرورزشکار، مفید باشد.