مقایسه‌ی سلامت عمومی و رضایت از زندگی درپرستاران بخش‌های ویژه و عادی

Abstract

چکیده

زمینه وهدف: رضایت اززندگی و سلامت عمومی پرستاران شاغل در بخش‌های مختلف بیمارستان، بعلت تمایز ماهیت تنش‌های شغلی موجود در هر بخش متفاوت است. از این رو مطالعه حاضر با هدف، تعیین و مقایسه سلامت عمومی و رضایت از زندگی در پرستاران بخش‌های عادی و ویژه بیمارستان‌های جنوب استان آذربایجان غربی انجام شد.

روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه‌ای علی- مقایسه‌ای است. جامعه آماری مورد بررسی شامل تمامی پرستاران شاغل در سه بیمارستان جنوب استان آذربایجان غربی (میاندوآب، شاهین دژ و تکاب) در سال 1393 بود. از این میان تعداد 181 نفر (108 پرستار در بخش‌های عادی و 73 پرستار در بخش‌های ویژه) به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش‌نامه سلامت عمومی و مقیاس رضایت از زندگی Diener بود. داده‌های حاصل از پژوهش با روش آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) وآمار استنباطی (آزمون ناپارامتریک من ویتنی و T-test)، در نرم افزار SPSSنسخه 20 و در سطح معنی‌داری 05/0=P تجزیه و تحلیل گردید.

یافته‌ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، بین میزان سلامت عمومی پرستاران بخش‌های ویژه و عادی تفاوت معنی‌داری وجود دارد (001/0P=) و پرستاران بخش‌های ویژه از سلامت عمومی پایین‌تری نسبت به پرستاران بخش های عادی برخوردار بودند. در مولفه رضایت از زندگی، تفاوت معنی‌داری بین پرستاران بخش‌های ویژه و عادی وجود داشت (008/0=P)؛ به طوری که پرستاران بخش‌های عادی از رضایت از زندگی بالاتری نسبت به پرستاران بخش‌های ویژه برخوردار بودند.

نتیجه‌گیری کلی: نتایج نشان داد، درصد مولفه‌های سلامت عمومی و رضایت از زندگی در بین پرستاران بخش‌های عادی نسبت به بخش‌های ویژه بیشتر است. بنابراین توجه به ظرفیت‌های فردی افراد هم چون تاب آوری و سلامت عمومی جهت افزایش سلامت روانی و ارتقا سطح رضایت از زندگی پرستاران بخش‌های ویژه، ضرورت می‌یابد.