نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمقیمیان, مریمfa_IR
dc.contributor.authorکریمی, طیبهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T13:40:08Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T13:40:09Z
dc.date.available1399-08-23T13:40:08Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T13:40:09Z
dc.date.issued2013-12-01en_US
dc.date.issued1392-09-10fa_IR
dc.identifier.citationمقیمیان, مریم, کریمی, طیبه. (1392). تاثیر آموزش گروهی تکنیک های خودگویی مثبت و تن آرامی و ترکیب آنها بر هراس اجتماعی دانشجویان پرستاری. نشریه پرستاری ایران, 26(85), 66-75.fa_IR
dc.identifier.issn2008-5923
dc.identifier.issn2008-5931
dc.identifier.urihttp://ijn.iums.ac.ir/article-1-1692-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/613037
dc.description.abstract  چکیده   زمینه و هدف: هراس اجتماعی، نوعی اختلال اضطرابی است که به عنوان ترس شدید و مزمن از موقعیتهایی که باعث تحقیر و خجالت زدگی می شود توصیف شده است. پژوهش حاضر، با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی تکنیک های تن آرامی و خودگویی مثبت و ترکیب آنها بر هراس اجتماعی دانشجویان پرستاری انجام شد.   روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کارازمایی بالینی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. از میان 400 دانشجوی پرستاری مشغول به تحصیل در دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد در سال تحصیلی 92-1391، کلیه مبتلایان به اختلال هراس اجتماعی به تعداد 48 نفر با استفاده از پرسشنامه هراس اجتماعی جدا شده و به صورت تصادفی و مساوی در سه گروه آزمون و یک گروه کنترل (هر گروه 12 نفر) جایگزین شدند. گروه های آزمون شامل گروه آموزش تن آرامی، خود گویی مثبت و ترکیب آنها، طی 16 جلسه، بصورت 2 جلسه یک ساعته در هفته، تحت آموزش گروهی قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پس آزمون و پیگیری (دو ماه بعد) با همان ابزار انجام شد و تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمونهای آنالیز واریانس یکطرفه، آزمون تعقیبی LSD و آنالیز واریانس با مشاهدات تکراری در نرم افزار spss نسخه 20 انجام گرفت.   یافته ها: نتایج آزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که قبل از مداخله، میانگین نمرات هراس اجتماعی بین گروهها، اختلاف معنی دار نداشتند (45/0 = P ). بعد از مداخله در مقایسه دو به دوی هر یک از گروههای آزمون با گروه کنترل، میانگین نمرات به طور معنی داری کمتر بود (001/0> P ). در پیگیری، میانگین نمرات در گروه آموزش تن آرامی به طور معنی داری کمتر از گروه خود گویی مثبت و ترکیبی و در گروههای خود گویی مثبت و ترکیبی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (03/0 = (P، اما دو گروه خود گویی مثبت و ترکیبی با هم اختلاف معنی دار نداشتند. نتیجه گیری کلی: این مداخله، بر تاثیر آموزش تکنیک های شناختی- رفتاری، با توجه بیشتر بر تکنیک های تن آرامی، جهت کاهش علائم هراس اجتماعی، تأکید می نماید . توصیه می شود که این شیوه آموزشی- درمانی به صورت فردی نیز مورد بررسی قرار گیرد و نتایج آن با یکدیگر مقایسه شوند .fa_IR
dc.format.extent288
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه پرستاری ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIran Journal of Nursingen_US
dc.subjectآموزش گروهیfa_IR
dc.subjectتن آرامیfa_IR
dc.subjectخود گویی مثبتfa_IR
dc.subjectهراس اجتماعیfa_IR
dc.subjectدانشجوfa_IR
dc.subjectپرستاریfa_IR
dc.titleتاثیر آموزش گروهی تکنیک های خودگویی مثبت و تن آرامی و ترکیب آنها بر هراس اجتماعی دانشجویان پرستاریfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentمربی گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، اصفهان، ایران (*نویسنده مسوول).fa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume26
dc.citation.issue85
dc.citation.spage66
dc.citation.epage75


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد