رابطه سبک های دلبستگی و سلامت روان در میان پرستاران

Abstract

چکیده

زمینه و هدف: سبک های دلبستگی از منابع درون فردی هستند که می توانند سطوح تنش و ناتوانی را در شرایط ناگوار تعدیل کنند و اثر منفی تنش زا را کم رنگ تر جلوه دهند. سبک های دلبستگی اهمیت پیش بینی کنندگی زیادی در بهداشت روانی دارند. از این رو هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه سبک های دلبستگی و سلامت روان در میان پرستاران است.

روش بررسی: نوع تحقیق توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری، کلیه پرستاران بیمارستان امیرالمومنین شهرستان شهرضا است که با استفاده از فرمول کوکران 114نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان است. تحلیل داده های پژوهش درسطح آمار استنباطی (آزمون تحلیل واریانس،آزمون t و رگرسیون) با استفاده از SPSS نسخه 19 صورت گرفت.

یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین سبک های دلبستگی ایمن به میزان (2/3 ± 70/0) بالاتر از حد متوسط فرضی و سبک ناایمن اجتنابی به میزان (54/2 ± 76/0) و ناایمن دوسوگرا به میزان (62/2 ± 77/0) پایین تر از حد متوسط فرضی است. همچنین میانگین و علائم جسمانی به میزان (43/9 ± 46/4)، علائم اضطرابی (00/9 ± 69/5) و علائم اجتماعی (14/13 ± 56/3) با نقطه برش (6) بالاتر از حد متوسط است اما علائم افسردگی به میزان (58/4 ± 33/3) پایین تر از نقطه برش است. همچنین میانگین سلامت روان پرستاران به میزان (20/36 ± 3/11) بالاتر از نقطه برش فرضی (23) است. نتیجه گیری کلی: نتایج این مطالعه نشان داد که سبک­های دلبستگی نقش مهمی در سلامت روان پرستاران ایفاء می‌کند. نتایج نشان داد از میان سبک های دلبستگی، فقط سبک ناایمن دوسوگرا قابلیت پیش بینی سلامت روان را دارند.