تأثیر کاربرد مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به آسم

Abstract

چکیده

زمینه و هدف: آسم از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن جهان است که با وجود پیشرفت‌های پزشکی هنوز از مشکلات عمده نظام‌های بهداشت و درمان به شمار می‌رود. از اهداف برنامه های مراقبت پرستاری، بهبود کیفیت زندگی است. این مطالعه به منظور ارزیابی تأثیر مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به آسم انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی است که در بخش‌های داخلی بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، سال 1391 انجام شد. از بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده به بخش تعداد 80 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 40 نفری آزمون و کنترل تقسیم شدند. مداخله در طول سه ماه برای گروه آزمون شامل مراحل انگیزش، آماده سازی، درگیر سازی، و ارزشیابی صورت گرفت. گروه کنترل مراقبتهای معمول بخش را دریافت کردند. جهت جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به آسم، شامل 4 بعد اصلی کیفیت زندگی: جسمی، روحی روانی، اجتماعی و محیط زندگی استفاده شد. داده‌ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS ویراست 20 و با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو، t زوجی، t مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی (از 2/12 ± 3 /46 به 2/9 ± 93/72 در گروه آزمون و از 1/13 ± 1/41 به 8/13 ± 5/41 در گروه کنترل) پس از مداخله افزایش داشت و بین ابعاد آن (جسمی، روحی روانی و اجتماعی، محیط زندگی) در دو گروه آزمون و کنترل تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (05/0> p ). نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج، استفاده از این مدل در مراقبت و درمان بزرگسالان مبتلا به آسم توصیه می‌شود.