میزان رعایت خلوت بیماران در طی مراقبت‌های پرستاری از دیدگاه پرستاران و بیماران

Abstract

داشتن خلوت یکی از نیازهای اساسی انسان بوده و ستون اصلی ارائه مراقبتهای درمانی محسوب میگردد. پرستاران به دلیل ماهیت خاص حرفه ای خود نقش منحصر به فردی در برآورده شدن نیاز به خلوت بیماران دارند. هدف این مطالعه مقایسه دیدگاه پرستاران و بیماران در مورد میزان رعایت خلوت بیماران در طی مراقبتهای پرستاری و عوامل موثر بر این دیدگاهها میباشد. این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه ای بوده و کلیه پرستاران سه بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز (109 نفر) و 161 بیمار بستری در این بیمارستانها در آن شرکت داشتند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه هم ارز استفاده گردید. قسمت اول پرسشنامه ها دربرگیرنده اطلاعات فردی بیماران و پرستاران بوده و قسمت دوم دیدگاه پرستاران و بیماران در مورد میزان رعایت خلوت بیماران را مورد بررسی قرار میداد. نتایج نشان داد که بین دیدگاه پرستاران (میانگین 06/33) و بیماران (میانگین 05/27) در مورد رعایت خلوت بیماران تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0 = p). به علاوه، مشخص شد که رابطه قوی مثبتی بین تعداد روزهای بستری بیماران (001/0 = p) و نیاز بیماران به مداخلات پرستاری (019/0 = p) با دیدگاه آنان از میزان رعایت خلوتشان وجود دارد. همچنین، بین ادراک بیماران از وضعیت سلامتی شان (001/0 = p) با دیدگاه آنان از میزان رعایت خلوتشان رابطه قوی منفی وجود دارد. نتایج پژوهش نشان دهنده تفاوت بین دیدگاه پرستاران و بیماران در مورد رعایت خلوت بیماران بود. همچنین، مشخص شد که هر چه بیمار نیاز بیشتری به مراقبتهای پرستاری داشته است، سطح سلامتی وی پایینتر بوده و یا اینکه تعداد روزهای بیشتری در بیمارستان مانده باشد گزارش بهتری از رعایت خلوت خود توسط پرستاران داشته است. این میتواند نشاندهنده این باشد که هر چه تماس بیمار با پرستاران بیشتر شده دیدگاههای آنان به هم نزدیکتر شده است.