بررسی رعایت استانداردهای اکسیژن درمانی توسط پرستاران در مرحله قبل و حین اکسیژن درمانی در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران

Abstract

زمینه و هدف: اکسیژن‌درمانی روشی است که اکسیژن را با غلظتی بیش از آنچه در هوای محیط موجود است، برای مددجو فراهم می آورد. اکسیژن در درمان بسیاری از بیماری ها کاربرد دارد و از آن جا که اکسیژن یک داروست همانند یک دارو باید تجویز و مراقبت شود. هدف از این مطالعه بررسی رعایت استانداردهای اکسیژن‌درمانی توسط پرستاران در مرحله قبل و حین اکسیژن‌درمانی می‌باشد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی می‌باشد که در آن عملکرد اکسیژن‌درمانی 36 پرستار بررسی شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و چک‌لیست و روش گردآوری اطلاعات مشاهده و مصاحبه بود که در بخش های ریه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1385 انجام شد. عملکرد اکسیژن‌درمانی پرسنل پرستاری در مرحله قبل و حین اکسیژن‌درمانی مورد مشاهده قرار گرفت. جهت اطمینان عملکرد هر پرستار در هر مرحله دو بار مشاهده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده شد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد که عملکرد قبل از اکسیژن‌درمانی تمام پرستاران مورد بررسی در هر دو بار مشاهده(100%) درسطح ضعیف بود، همچنین عملکرد حین اکسیژن‌درمانی در مشاهده بار اول تمام پرستاران(100%) و نیز در مشاهده نوبت دوم اکثریت پرستاران مورد پژوهش(3/96%) در سطح ضعیف بوده است. نتیجه گیری کلی: بطور کلی اشتباهات و خطاهای زیادی در مرحله قبل و حین اکسیژن‌درمانی توسط پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران مشاهده شده است، که ضرورت ارائه برنامه‌های آموزش مداوم را برای به روز کردن توانمندی‌های پرستاران بیش از پیش مورد تاکید قرار می‌دهد.