کیفیت زندگی و رضایت از خدمات در مراقبین کودکان مبتلا به سرطان تحت پوشش بخش مددکاری موسسه خیریه حمایت از کودکان سرطانی

Abstract

زمینه و هدف: کیفیت زندگی مجموعه ای از رفاه جسمی، روانی و اجتماعی است که بوسیله شخص یا گروهی از افراد درک می‌شود این مقاله ضمن بیان وضعیت کیفیت زندگی مراقبین کودکان مبتلا به سرطان تحت پوشش موسسه محک به بررسی رابطه کیفیت زندگی آنان با رضایت از خدمات واحد مددکاری این مرکز می پردازد. روش بررسی : این پژوهش از نوع همبستگی توصیفی بود. 125 مراقب کودک مبتلا به سرطان تحت پوشش موسسه محک که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند در تابستان سال 1389مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار سنجش، ترکیب نسخه ایرانی پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی WHO,QOL-BREF و پرسش های رضایت از خدمات واحد مددکاری است. متغیرهای دموگرافیک (جنسیت و سطح تحصیلات)، ازطریق چک لیست سنجیده شد. آزمون‌های T-Test و ANOVA با استفاده از SPSS نسخه 17 جهت تحلیل داده‌ها به کار رفت. یافته‌ها : امتیاز کیفیت زندگی مراقبین در تمامی ابعاد از جمعیت عمومی پایین تر و در ابعاد سلامت جسمی (001/0 > p ) ، حیطه روانشناختی (000/0= p ) و سلامت محیط (001/0 > p ) این تفاوت معنادار بود. پایین ترین امتیاز و بیشترین تفاوت کیفیت زندگی مربوط به حیطه روانشناختی بود. بیشترین میزان رضایت مربوط حمایت داده شده به کودک و خانواده و بیشترین نارضایتی مربوط به خدمات ارائه شده به خانواده کودک بود. بیشترین میزان همبستگی مثبت بین رضایت از خدمات ارائه شده به کودک با حیطه روانشناختی کیفیت زندگی مراقبین وجود داشت.(001/0 > p ، 28/0= r ) نتیجه گیری کلی : در نظر گرفتن کیفیت زندگی مراقبین بیماران جهت بهبود سیر درمان و مراقبت و مداخلات موثر جهت بقا و بهبود کودکان مبتلا به سرطان اهمیت دارد. همچنین ارزشیابی از کیفیت ارائه خدمات توسط سنجش میزان رضایت گیرندگان خدمات موجب تحقق اهداف سازمانی و ارتقا فرآیند ارائه خدمات و نیز موجب ارتقا سطح توانمندی کارکنان می گردد.