نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمحمدی فخار, فهیمهfa_IR
dc.contributor.authorرفیعی, فروغfa_IR
dc.contributor.authorحشمت, رضوانfa_IR
dc.contributor.authorحقانی, حمیدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T13:36:26Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T13:36:26Z
dc.date.available1399-08-23T13:36:26Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T13:36:26Z
dc.date.issued2012-12-01en_US
dc.date.issued1391-09-11fa_IR
dc.identifier.citationمحمدی فخار, فهیمه, رفیعی, فروغ, حشمت, رضوان, حقانی, حمید. (1391). ارتباط حمایت اجتماعی سوپروایزر و فرسودگی شغلی در پرستاران. نشریه پرستاری ایران, 25(79), 63-71.fa_IR
dc.identifier.issn2008-5923
dc.identifier.issn2008-5931
dc.identifier.urihttp://ijn.iums.ac.ir/article-1-1452-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/612788
dc.description.abstract  زمینه و هدف: فرسودگی شغلی سندرمی شایع در جمعیت هایی است که زمان آنها صرف حمایت از سایر افراد می‌شود. در این میان پرستاران به علت ماهیت کار خود بسیار مستعد فرسودگی شغلی هستند. یکی از راههای کاهش فرسودگی شغلی حمایت اجتماعی محیط کار است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط حمایت اجتماعی سوپروایزر و فرسودگی شغلی در پرستاران انجام شد.   روش بررسی: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی- همبستگی بود. واحدهای پژوهش 200 پرستار شاغل در مراکز آموزشی- درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند که به روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی مازلاچ و جکسون( MBI ) و پرسشنامه ارزیابی حمایت برای تنش زاهای کار( SAWS ) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار 18 SPSS و آمار توصیفی و استنباطی ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: اکثر واحدهای پژوهش،فرسودگی عاطفی و عدم موفقیت فردی در سطح بالا (به ترتیب 61% و 97% پرستاران) و زوال شخصیت در حد متوسط (59% پرستاران) را تجربه کرده بودند. نمره میانگین حمایت اجتماعی سوپروایزر در ابعاد مختلف در محدوده 1/2-03/2 بود . بین کلیه ابعاد حمایت اجتماعی سوپروایزر و زوال شخصیت ارتباط معنا دار وجود داشت. همچنین بین حمایت عاطفی و اطلاعاتی سوپروایزر با عدم موفقیت فردی ارتباط معنادار مشاهده شد (05/0 P< ).   نتیجه گیری کلی: مدیران پرستاری با ایجاد حمایت اجتماعی در محیط کار می توانند فرسودگی شغلی را در پرستاران کاهش دهند. پیشنهاد می شود در مطالعات آتی به بررسی و مقایسه سایر عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی پرداخته شود.fa_IR
dc.format.extent268
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه پرستاری ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIran Journal of Nursingen_US
dc.subjectفرسودگی شغلیfa_IR
dc.subjectحمایت اجتماعیfa_IR
dc.subjectسوپروایزرfa_IR
dc.subjectپرستارfa_IR
dc.subjectپرستاریfa_IR
dc.titleارتباط حمایت اجتماعی سوپروایزر و فرسودگی شغلی در پرستارانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue79
dc.citation.spage63
dc.citation.epage71


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد