تأثیر دهان شویه با محلول کلرهگزیدین بر ابتلاء به پنومونی ناشی از دستگاه تهویه مکانیکی

Abstract

زمینه و هدف: از مهم ترین عفونت های بیمارستانی که با افزایش مرگ و میر، طول مدت بستری و هزینه های درمانی یکی از عمده ترین مشکلات در بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه را تشکیل می دهد، پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی است. هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر دهان شویه کلرهگزیدین 12/0 درصد بر ابتلا به پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی است. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بوده که در طی یک دوره نه ماهه از اردیبهشت 1390 لغایت دی ماه 1390 بر 130 بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه یکی از بیمارستان های آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. نمونه ها با توجه به معیار ورود به پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و پس از همگون سازی متغیرها در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. در گروه مداخله سه بار در روز دهان شویه با کلرهگزیدین 12/0 درصد و در گروه کنترل سه بار در روز دهان شویه با محلول سرم نمکی صورت گرفت. برای تشخیص پنومونی از نسخه معیار بالینی پنومونی استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های مجذور کای، دقیق فیشر و آزمون تی در SPSS نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که میزان ابتلا به پنومونی به طور کلی 1/23 درصد بوده که در گروه مداخله 5/18 درصد و در گروه کنترل 7/27 درصد نمونه دچار پنومونی شدند. با استفاده از آزمون مجذور کای نشان داده شد که اختلاف معنی داری بین دو گروه از این نظر وجود ندارد (05/0< P ). در این مطالعه اسینتوباکتر بومانی فراوان ترین باکتری جدا شده از این بیماران بود و پس از آن گونه های سودوموناس آئروژینوس، کلبسیلا و ایکولای قرار داشتند. نتیجه گیری کلی: ابتلا به پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی در افرادی که با کلرهگزیدین 12/0 درصد دهانشویه می‌شدند با گروهی که با محلول سرم نمکی دهانشویه می شدند، تفاوتی نداشت و همچنین در نوع میکروب جدا شده از افراد مبتلا به پنومونی نیز در دو گروه تفاوتی دیده نشد، لذا مطالعات تکمیلی با غلظت های بالاتر توصیه می شود.