بررسی علل بروز دیس ریتمی های قلبی حین اعمال جراحی چشم با بیهوشی عمومی در بیماران غیر مبتلا به بیماریهای قلبی در یکی از بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران

Abstract

پژوهش حاضر یک پژوهش علمی است که به منظور بررسی علل بروز دیس ریتمی های قلبی حین اعمال جراحی چشم با بیهوشی عمومی در بیماران غیر مبتلا به بیماریهای قلبی در یکی از بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شده است. در این پژوهش 250 بیمار که دارای مشخصات واحدهای مورد پژوهش بودند از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان مورد پژوهش به طور تصادفی انتخاب گردیده و از زمان بستری روی تخت عمل تا زمان اتمام عمل جراخی از نقطه نظر بروز دیس ریتمی و عامل ایجاد کننده آن ( که بر اسا درمان توسط متخصص بیهوشی انجام گرفته و موثر نیز بوده است ) مورد بررسی قرار گرفتند. این پژوهش یک متغییری بوده و کسب داده ها و اطلاعات موجود در آن از چهار منبع، مصاحبه با بیمار، مطالب مندرج در پرونده بیمار، نوع درمان انجام شده توسط پزشک و مانیتور الکتروکاردیو گرافی جمع آوری و تکمیل گردیده. یافته های این پژوهش در 17 جدول خلاصه شده و از روش های آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از آزمون آماری کای دو در تجزیه و تحلیل داده استفاده شد و نتایج حاصله بصورت جداول توزیع فراوانی مطلق و نسبی به نمایش گذاشته شد. جهت تعیین شدت همبستگی از ترسیم خط رگرسیون استفاده گردیده که نتیجه آن به صورت جدول شمتره 18 منعکس شد. در این راستا، میزان تاثیر متغیرهای عوامل داروویی، هیپوکسمی، رفلکی قلبی چسمی، بیهوشی سبک و وجود درد، و جنس در ایجاد دیس ریتمی مورد بررسی قرار گرفت. لذا نمونه هایی که ریتم سینوسی داشتند با نمونه هایی که دیس ریتمی داشتند با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها و نتایج پژوهش در موردبررسی علل بروز دیس ریتمی حین اعمال جراحی چشم با بیهوشی عمومی نشان داد که نوع داروهای بیهوشی، کمبود اکسیژن خون شریانی، رفلکسقلبی چشمی و تحریک واگ، سبک بودن بیهوشی و وجود درد در بروز دیس ریتمی نقش دارند. تمامی آزمون ها و همچنین خط رگرسیون ارتباط بسیار معنی داری را در رابطه با فرضیه های پژوهش نشان دادند. به عبارتی نوع داروهای بیهوشی، کمبود اکسیژن خون شریانی، رفلکس قلبی چشمی و تحریک واگ و سبک بودن بیهوشی و وجود درد در بروز دیس ریتمی حین عمل جراحی چشم موثر بوده است. پژوهشگر بر اساس یافته های تحقیق، کاربرد آن را در بیهوشی مورد بررسی قرار داده و پیشنهاداتی را برای پژوهش های بعدی ارائه نموده است.