نقش گروه همسال نوجوانان در تصمیم گیری نوجوان در شهر تهران

Abstract

این پژوهش یک مطالعه زمینه ای بوده که به منظور بررسی و مقایسه نگرش والدین و نوجوانان دختر در مورد نقش گروه همسال نوجوانان در تصمیم گیری نوجوانان در شهر تهران ومقایسه نگرش والدین و نوجوانان دختر در مورد نقش گروه همسال نوجوانان در تصمیم گیزی آنها است. در این پژوهش 160 نفر مادر، 160 نفر پدر و 160 نفر دختر نوجوان شرکت داشتند. بدین ترتیب که 160 نفر دختر نوجوان درسنین 9-14 سال از مدارس منتخب واقع در چهار منطقه شمال، جنوب، مشرق و مغرب شهر تهران از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و والدین همین گروه نیز در این پژوهش شرکت داشته اند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه بوده است که توسط پژوهشگر تهیه وتنظیم شده است. توزیع و جمع آوری پرسشنامه ها از طریق مراجعه پژوهشگر به دبیرستانها انجام گردید. یافته ها و نتایج این بررسی نشان داده است که متغیر هایی از قبیل سن، میزان تحصیلات، شغل، تعداد کل فرزندان و منطقه جغرافیایی محل سکونت پدران و مادران در نحوه نگرش آنها تاثیری نداشته است، همچنین متغیرهایی از قبیل سن، رشته تحصیلی، تعداد دوستان صمیمی، چندمین فرزند خانواده و محل جغرافیایی سکونت در نگرش نوجوانان دختر تاثیری نداشته است. نگرش پدرا با دختران نوجوانشان بررسی و مقایسه گردید که به طور کلی اختلافهایی بین نگرش آنها وجود داشت. نگرش مادران و دختران نوجوانشان نیز مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت که اختلافهایی بین نگرش آنها وجود داشت. یافته های بدست آمده از این پژوهش نمایانگر این مطلب است که بطور کلی نگرش پدران با دختران نوجوانشان و همچنین نگرش مادران با دخترانشان در مورد نقش گروه همسال با تصمیم گیری نوجوان با یکدیگر فرق داشته است.