پیش بینی رفتارهای خودمراقبتی و کیفیت زندگی بر اساس درک از بیماری در افراد با نارسایی قلبی

Abstract

زمینه و هدف: ادراک بیماری می‌تواند بر سلامت روان فرد و نحوه برخورد بیماران با بیماری تأثیر می‌گذارد و بدین ترتیب رفتارهای خودمراقبتی و کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه پیش بینی رفتارهای خودمراقبتی و کیفیت زندگی براساس درک از بیماری افراد با نارسایی قلبی بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی پیش بین از دی ماه 1396 تا اردیبهشت 1397 بر روی 150 بیمار مبتلا به نارسایی قلب که به روش مستمر انتخاب شدند انجام گردید. داده‌ها به صورت خود گزارش‌دهی با استفاده از پرسشنامه اروپایی رفتارهای مراقبت از خود در بیماران نارسایی، پرسشنامه کوتاه درک از بیماری و پرسشنامه زندگی با نارسایی قلبی مینه‌سوتا جمع آوری شدند. جهت تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون آنالیز واریانس، کای اسکوئر، تی‌مستقل و ضریب تعیین در نرم افزارSPSS نسخه 16 استفاده شد. یافته‌ها: براساس نتایج، میانگین نمرات درک از بیماری با HF برابر با 86/7 ± 42/59 بود. میانگین رفتارهای خودمراقبتی 79/7 ± 24/36 (با بیشینه و کمینه 15-53) بدست آمد که نشاندهنده خودمراقبتی در سطح متوسط بیماران است. کمترین و بیشترین نمره کیفیت زندگی به ترتیب برابر با 0 و 97 با میانگین 84/16 ± 53/59 (بالاتر از میانه نمره ابزار) بود بدین معنا که کیفیت زندگی واحدهای مورد پژوهش در سطح ضعیف قرار داشت. بر اساس نتایج 12 درصد از تغییرات رفتارهای خودمراقبتی و 42 درصد از تغییرات نمره کیفیت زندگی تحت تأثیر درک از بیماری براساس مشخصات جمعیت شناختی تبیین شده‌اند. نتیجه‌گیری کلی: با توجه به یافته‌ها، درک از بیماری پیش ‌بینی کننده کیفیت زندگی و رفتارهای خودمراقبتی است. کارکنان سلامت مخصوصاّ پرستاران که در ارتباط بیشتری با بیماران هستند می‌توانند با آموزش بیماران در جهت بهبود ادراک بیماران تلاش نمایند تا در نهایت خودمراقبتی و کیفیت زندگی آنها افزایش یابد.