بررسی کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز و ارتباط آن با شدت تنیدگی

Abstract

بیمارانی که در مرحله انتهایی نارسایی کلیه قرار دارند بایستی برای ادامه بقاء به طور مرتب تحت درمان همودیالیز قرار گیرند که این امر به دلیل محدودیت های خاص تحمیلی بر بیمار، باعث اختلال در کیفیت زندگی وی می گردد. همچنین تنیدگی ناشی از انجام دیالیز کیفیت زندگی بیمار را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. گزارش ها بیانگر دخالت عوامل متعددی در کاهش کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز می باشند. به این لحاظ این پژوهش با هدف تعیین کیفیت زندگی و ارتباط آن با شدت تنیدگی در بیماران تحت همودیالیز در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1383 انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی است که در آن کیفیت زندگی و شدت تنیدگی بیماران تحت همودیالیز بررسی و ارتباط میان آن ها تعیین گردید. نمونه مورد مطالعه شامل 97 بیمار تحت همودیالیز بودند که به روش سرشماری انتخاب شدند. نتایج بیانگر آن بود که 4/58 درصد بیمارانی که کیفیت زندگی تا حدودی مطلوب داشتند، دارای شدت تنیدگی متوسط بودند. بین کیفیت زندگی و دفعات انجام همودیالیز در هفته (02/0= P ) و کیفیت زندگی و شدت تنیدگی (749/0- = r ) رابطه معنی دار آماری وجود داشت. همچنین یافته ها مبین آن بود که با افزایش شدت تنیدگی کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز کاهش می یابد. لذا پرستاران و پزشکان می توانند با کاهش شدت تنیدگی به بهبود کیفیت زندگی این بیماران کمک نمایند. برنامه ریزان و مسئولین بهداشتی درمانی می توانند با فراهم ساختن سیستم های حمایتی و خدمات اجتماعی و رفاهی گامی بزرگ در جهت کاهش تنیدگی و افزایش سطح کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی بردارند. همچنین مسئولین آموزش پرستاری می توانند مفهوم تنیدگی و ارتباط آن با کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی را به عنوان بخشی از برنامه آموزش پرستاری در نظر گیرند.