نقش عامل های شخصیتی در نشانه های سردرد میگرنی پرستاران

Abstract

چکیده

زمینه و هدف: با توجه به نقش عوامل شخصیتی در سبب شناسی سردرد میگرنی به عنوان یکی از شایع ترین علامت های عصبی و شکایت های طبی؛ هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین علایم سردرد میگرن با عامل های شخصیتی در پرستاران بود.

روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه پرستاران زن شاغل در بیمارستان های دانشگاهی خرم آباد بود و تعداد نمونه با استفاده از روش تصادفی طبقه ای و فرمول کوکران 180 نفر برآورد شد. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه عامل های شخصیتی NEO و علایم سردرد میگرن نجاریان استفاده شد. روایی ملاکی و پایایی پرسشنامه عامل های شخصیتی NEO به ترتیب 66/0 و 78/0 و پایایی پرسشنامه سردرد میگرن 80/0 برآورد شد. اطلاعات جمع­آوری شده به کمک روشهای آماری توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و روشهای آماری استنباطی شامل ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و کلیه مراحل توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 محاسبه گردید.

یافته ها: همبستگی معناداری بین عامل های شخصیتی و علایم سردرد میگرنی وجود داشت. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که عامل های شخصیتی می توانند 42 درصد واریانس سردردهای میگرنی را در پرستاران تبیین کنند و در سطح 01/0 P< معنادار می باشد. نتیجه گیری کلی: با توجه به اینکه سردرد میگرن از طریق عامل های شخصیتی قابل پیش بینی است؛ این یافته می تواند مبنایی برای بررسی های بیشتر و انجام مداخلات پیشگیرانه و درمانی برای پرستاران مبتلا به میگرن قرار گیرد.