تأثیر شیب تخت 45 درجه در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بیماران بستری در بخش‌های مراقبت ویژه

Abstract

زمینه و هدف: پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور طول مدت تهویه مکانیکی، مدت اقامت در بیمارستان و هزینه‌های بیمارستان را کاهش می‌دهد. یکی از مداخلات، بالا بردن شیب تخت تا 45 درجه می‌باشد. این پژوهش با هدف "تعیین تأثیر شیب تخت 45 درجه در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بیماران بستری در بخش‌های مراقبت ویژه" انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر کار آزمایی بالینی تصادفی شده بود که 80 بیمار تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1395 با نمونه گیری در دسترس به صورت بلوک‌بندی تصادفی دو تایی به دو گروه کنترل و مداخله تخصیص داده شدند. بیماران گروه مداخله و کنترل به مدت سه روز در شیب تخت 45 درجه و شیب معمول بخش به ترتیب قرار گرفتند. در دو گروه شیب تخت در هر شیفت توسط پرستاران با استفاده از گونیومتر اندازه گیری و در فرم شیب تخت ثبت شد. در پایان روز سوم، برای بررسی پنومونی وابسته به ونتیلاتور از مقیاس نمره‌دهی بالینی عفونت ریوی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون‌های کای دو، T-test و آزمون دقیق فیشر استفاده شد. یافته‌ها: اختلاف آماری معنی‌داری بین دو گروه از نظر پنومونی وایسته به ونتیلاتور مشاهده شد (002/0P- value=). 50/52% از بیماران گروه کنترل و 20% درصد از بیماران گروه مداخله، پنومونی داشتند. نتیجه‌گیری کلی: بر اساس یافته‌های پژوهش، شیب تخت 45 درجه در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور مؤثر بود. لذا توصیه می‌شود که بیماران بستری در بخش‌های مراقبت ویژه که تحت تهویه مکانیکی هستند، متناسب با شرایط در این شیب قرار گرفته شوند.