تأثیر آموزش پرستاران بر کاهش آلودگی صوتی در بخش‌های مراقبت ویژه

Abstract

زمینه و هدف: آلودگی صوتی در حال تبدیل شدن به یک مشکل جدی برای بیماران بستری در بخش‌های مراقبت ویژه است. توصیه‌ی پژوهشگران برای کاهش آلودگی صوتی در بیمارستان‌ها استفاده از راهکارهایی چون آموزش و استفاده از پروتکل‌ها است. هدف این مطالعه تعیین تأثیر آموزش پرستاران در بخش‌های مراقبت ویژه بر کاهش آلودگی صوتی است. روش بررسی: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی بود. دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران به صورت تصادفی به ترتیب به عنوان گروه مداخله و گروه کنترل انتخاب شدند. قبل از انجام مداخله، شدت صدا در چهار مکان داخل بخش‌های مراقبت ویژه منتخب دو دانشگاه (درب ورود و خروج، ایستگاه پرستاری، مرکز بخش و در کنار بالین بیمار) اندازه‌گیری شد. سپس، آموزش روش‌های کنترل آلودگی صوتی برای پرستاران گروه مداخله به صورت کارگاه اجرا شد. دو ماه بعد از مداخله شدت صدا در بخش‌های گروه مداخله و گروه کنترل اندازه‌گیری شد. شدت صدا با استفاده از دستگاه صدا سنج، بر حسب دسی بل (Decibel)، تراز فشار صوت در شبکه وزنی A (صدای منطبق با شنوایی انسان) به مدت سه روز متوالی هر دو ساعت اندازه گیری شد. یافته‌ها: بررسی تأثیر آموزش با استفاده از آزمون تی زوجی در درون هر گروه در رابطه با میانگین و انحراف معیار تراز فشار صوت در شبکه وزنی A بر حسب دسی بل در گروه مداخله قبل از آموزش / ± / و بعد از آموزش / ± / بود که با اختلاف معنی‌داری همراه بود (/>P) و در گروه کنترل قبل از آموزش / ± / و بعد از آموزش / ± / بود که با اختلاف معنی‌داری همراه بود (/>P). برای بررسی مقایسه بین دو گروه مداخله و کنترل با انجام آزمون تی مستقل نتایج نشان داد که اختلاف معنی‌داری بین دو گروه قبل و بعد از آموزش نیز وجود داشت (/>P). همچنین نتیجه آزمون کواریانس در گروه مداخله و گروه کنترل معنی‌دار نبود.

نتیجه‌گیری کلی: نتایج نشان داد آموزش کنترل آلودگی صوتی به پرستاران در کاهش آلودگی صوتی مؤثر است. پیشنهاد می‌شود جهت کاهش آلودگی صوتی، علاوه کارگاه‌های آموزش ضمن خدمت، از حضور پرستار ترویج سکوت و خواب، همچنین علامت سکوت در بخش‌های مراقبت ویژه بهره گرفته شود.