اضطراب و افسردگی بیمارستانی در سالمندان مبتلا به نارسایی مزمن قلبی

Abstract

زمینه و هدف: بیماری‌های مزمن از جمله بیماری‌های عروق کرونر قلب در سالمندان در حال افزایش می باشد که با عوارض روانشناختی از جمله "اضطراب و افسردگی بیمارستانی" همراه است. هدف مطالعه حاضر تعیین اضطراب و افسردگی بیمارستانی در سالمندان مبتلا به نارسایی مزمن قلبی در مرکز آموزشی درمانی فیروزآبادی در سال 1397- 1398 بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 250 بیمار سالمند مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بستری در مرکز آموزشی درمانی فیروزآبادی، به روش نمونه گیری مستمر در سال 1398 انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، فرم کوتاه شده‌ی آزمون شناختی و مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی بود که برای هر نمونه به صورت مصاحبه حضوری توسط پژوهشگر در مدت زمان 15 الی 20 دقیقه تکمیل شد. داده‌ها با آمار توصیفی و آمار استنباطی همچون آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس در نرم افزار SPSSنسخه 16 در سطح معنی‌داری 05/0 P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد بیشتر (8/64%) سالمندان مورد مطالعه در محدوده سنی بین 60 تا 74 سال قرار داشتند و 52 درصد نمونه‌ها مرد و 48 درصد زن بودند. میانگین نمره اضطراب 52/1 با انحراف معیار 14/1و افسردگی 18/2 با انحراف معیار51/1 بوده است، که اضطراب و افسردگی بیمارستانی را در سطح نرمال نشان می‌دهد اما اضطراب و افسردگی بیمارستانی با متغیر جنسیت ارتباط معنی‌دار آماری داشت به طوری که اضطراب و افسردگی در سالمندان زن به طور معنی‌داری بالاتر از سالمندان مرد بود (024/0P=). نتیجه‌گیری کلی: یافته‌های مطالعه حاضر نشان داد که اضطراب و افسردگی بیمارستانی سالمندان مبتلا به نارسایی مزمن قلبی در سطح پایینی بود. از آنجا که اضطراب و افسردگی سالمندان در سطوح پایین هم می‌تواند در تعامل و مشارکت بین بیمار سالمند و مراقبین، خلل وارد نماید.، در راستای ارتقاء کیفیت مراقبت‌های پرستاری استاندارد، داده‌ها و اطلاعات مبتنی بر شواهد علمی می‌تواند در تدوین برنامه ریزی جهت ایجاد بیمارستان‌های دوستدار سالمند برای مدیران و سیاست‌گذاران مراقبتی کاربرد داشته باشد.