بررسی مراحل تغییر رژیم غذایی و نگرش به تغذیه در دانشجویان پرستاری و مامایی دانشکده پرستاری- مامایی فاطمه (س) شیراز

Abstract

مقدمه: تغذیه نقش مهمی را در حفظ سلامتی و جلوگیری از بیماری‌ها ایفا می‌کند. نگرش دانشجویان نسبت غذا می‌تواند نیز نقش اساسی رفتار غذایی آن‌ها دارد. این مطالعه به منظور تعیین مراحل تغییر رژیم غذایی با توجه به متغیرهای دموگرافیکی – اجتماعی (سن، جنس، وضعیت تأهل، سال و رشته تحصیلی، شاخص توده بدنی) و نیز نگرش به تغذیه در دانشجویان پرستاری و مامایی شیراز انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی بر روی 300 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی سال‌های اول تا چهارم شیراز انجام گردیده است. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و به روش مصاحبه توسط مصاحبه کنندگانی آموزش دیده صورت گرفته است. پرسشنامه بر اساس مدل تغییر رفتار ترنس تئورتیکی پروچاسکا که دارای 6 حیطه تغییر در رفتارهای تغذیه‌ای مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها با استفاده از برنامه SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: داده‌ها نشان می‌دهد که 3/29% دانشجویان در مرحله پیش اندیشی، 3/50% در مرحله پویا (اندیشیدن، آمادگی و عمل)، 11% در مرحله حفظ و نگهداری و 3/9% در مرحله برگشت قرارداشتند. بیشتر افراد مورد مطالعه با میانگین سنی 5/21 سال در مرحله پویا قرار داشتند. بیشتر آقایان (8/48%) در مرحله پیش‌اندیشی و بیشتر خانم‌ها (6/53%) در مرحله پویا (شامل مراحل اندیشیدن، آمادگی، عمل) قرار داشتند. بیشتر افراد مجرد و نیز متأهل در مرحله پویا قرار گرفته بودند (به ترتیب 8/48%، 1/58%). بیشتر دانشجویان پرستاری و مامایی (به ترتیب: 3/47%، 9/58%) و نیز بیشتر دانشجویان سال‌های اول تا چهارم (به ترتیب 8/47%، 9/55%، 4/49%، 8/47%) در مرحله پویا قرار داشتند. اکثر افراد قرار گرفته در هر سه طبقه‌بندی طبقه‌بندی کم وزن، دارای وزن طبیعی و اضافه وزن در مرحله پویا قرار داشتند (به ترتیب: 9/53%، 6/49%، 8/51%). داده‌های مربوط به نگرش به تغذیه نشان می‌دهد، بیشتر دانشجویان پرستاری و مامایی، نیاز به تغییر در رژیم‌غذایی را در خود احساس می‌کنند (به ترتیب: 51% و 59%). به جنبه‌های تغذیه‌ای مواد خوراکی فکر می‌کنند (به ترتیب: 4/78% و82%) و نسبت به گزینه کسب اطلاعات در مورد تغذیه سالم موافق هستند (به ترتیب: 3/83% و 9/85%). نتیجه‌گیری: وضعیت دانشجویان پرستاری و مامایی شیراز، از نظر مراحل تغییر رفتارهای رژیم‌غذایی و نیز نگرش به تغذیه مثبت بوده است. به نظر می‌رسد که توجه به آموزش اصول تغذیه و به‌کارگیری آن در روند آموزشی دانشجویان که به منظور مدیریت مسایل بیمار در زمینه تغذیه صورت می‌گیرد عامل مهمی در دستیابی به نتایج فوق‌الذکر باشد. پیشنهاد می‌شود انجام این پژوهش بر روی سایر دانشجویان پرستاری و مامایی و نیز سایر رشته‌های دانشگاهی در سطح وسیع‌تری تکرار گردد.