بررسی رشد جسمی کودکان کارکنان اقماری و غیر اقماری شرکت ملی حفاری ایران در شهرستان اهواز

Abstract

مقدمه: والدین نخستین تامین‌کننده نیازهای روانی و جسمانی کودک می‌باشد و نقش پدر در تامین این نیازها شناخته شده‌است. عدم حضور پدر به صورت متناوب (کار اقماری) نه‌تنها بر همسران بلکه بر روی فرزندان آنها نیز تأثیر می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه وضعیت رشد جسمی فرزندان خانواده‌های اقماری در مقایسه با غیراقماری شرکت ملی حفاری ایران می‌باشد. روش: نوع پژوهش کوهورت تاریخی (هم‌گروهی گذشته‌ نگر) بود. 80 پسر و 80 دختر دانش‌آموز دبستان‌های محل تحصیل فرزندان کارکنان شرکت ملی حفاری ایران ازراه نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات ترازوی دیجیتالی و متر استاندارد برای اندازه‌گیری وزن و قد کودکان بود. اطلاعات جمع‌آوری شده به کمک نرم‌افزار SPSS با روش‌های آمار توصیفی و همچنین آزمون رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل آماری شد. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان‌داد که میانگین قد، وزن و توده بدنی کودکان کارکنان اقماری به ترتیب 21/137، 74/35، 35/18 و میانگین قد و وزن و توده بدن کودکان غیراقماری 8/145، 74/43 و 25/20 بود که ازنظر آماری تفاوت معنی‌داری را نشان دادند. اما به‌ دلیل وجود تفاوت سنی بین دوگروه فرزندان کارکنان اقماری و غیراقماری ممکن است تفاوت مشاهده شده در میانگین قد و وزن و توده بدن در این گروه‌ها به دلیل این تفاوت سنی باشد. لذا با استفاده از نمودار استاندارد کشوری وزارت بهداشت تعداد کودکان دچار تاخیر رشد در دوگروه محاسبه و مورد مقایسه قرارگرفت که نشان داد بیشترین فراوانی در گروه اقماری مربوط به کودکان با توده بدنی طبیعی (8/42 درصد) و در گروه غیراقماری مربوط به کودکان دارای اضافه ‌وزن (5/52 درصد) بود. اما نسبت توده بدنی کودکان در گروه‌های اقماری و غیراقماری تفاوت معنی‌داری نشان‌نداد. درصد فراوانی کوتاهی قد در گروه اقماری 20 و در گروه غیراقماری 8/3 درصد بود که تفاوت معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر شغل اقماری (دوره‌ای) پدر با کاهش رشد قدی کودکان ارتباط دارد اما این ارتباط برای شاخص توده بدنی معنی‌دار نبود.