تاثیر برنامه خود مدیریتی بر رضایتمندی از زندگی بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی

Abstract

مقدمه: صدمات طناب نخاعی یکی از ناگوارترین صدماتی است که عوارض ثانویه زیادی متعاقب آن ایجاد می شود و این عوارض ثانویه سبب کاهش رضایت از زندگی این افراد می شود. بسیاری از این عوارض ثانویه را می توان با خودمدیریتی صحیح کاهش داد یا از آنها جلوگیری کرد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر برنامه خود مدیریتی بر میزان رضایتمندی از زندگی بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی می باشد. روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده (RCT( است که در آن 66 نفر از مددجویان مبتلا به ضایعات نخاعی مراجعه کننده به مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران به روش در دسترس وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی به دو گروه آزمون (33 نفر) و کنترل (33 نفر) تخصیص داده شدند. در ابتدا پرسشنامه های دموگرافیک و رضایت از زندگی (SWLS) توسط همه نمونه ها تکمیل گردید. سپس گروه آزمون علاوه بر دریافت مراقبتهای معمول در برنامه خودمدیریتی که شامل 4 جلسه آموزشی دو ساعته بود شرکت نمودند. پس از اتمام مداخله، پیگیری تلفنی به مدت 12 هفته انجام گردید. سپس یک ماه و سه ماه بعد از اتمام مداخله، پرسشنامه رضایت از زندگی، مجددا توسط دو گروه تکمیل گردید و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کای دو، دقیق فیشر و تی مستقل با نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، قبل از مداخله بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و رضایتمندی از زندگی اختلاف آماری معناداری وجود نداشت(P=0.08). این در حالی است که یک ماه بعد از اجرای مداخله، تفاوت آماری معناداری از نظر رضایتمندی از زندگی بین دو گروه وجود نداشت(p=0.146) ولی سه ماه بعد از اجرای مداخله، تفاوت آماری بین دو گروه معنادار شد(0.001<p).

نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، برنامه خود مدیریتی بر میزان رضایتمندی از زندگی بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی موثر و با بهبود رضایت از زندگی بیماران همراه است.