ارتباط رهبری تحول آفرین و نوآوری فرایند و خدمت در بیمارستان آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران

Abstract

مقدمه: نوآوری بطور گسترده به عنوان کلید موفقیت سازمانها شناخته شده است و سبک رهبری از مهمترین عوامل پویایی، پیشرفت و یا رکود سازمانهاست. سبک رهبری تحول آفرین با ایجاد تحول در سازمان قادر به برانگیختن نوآوری در کارکنان می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط رهبری تحول آفرین و نوآوری فرایند و خدمت در بیمارستان آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی-همبستگی درسال 1395 انجام شد. محیط پژوهش بیمارستان آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران و جامعه پژوهش کلیه کارکنان شاغل در آن (440 نفر) بود. تعداد 200 آزمودنی به شیوه نمونه گیری از نوع تصادفی و طبقه بندی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل پرسشنامه استاندارد رهبری تحول آفرین بأس و آوالیو و پرسشنامه محقق ساخته نوآوری بود که روایی و پایایی آن انجام شد. داده‌ها با نرم افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده از آزمون‌های پیرسون و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: در مطالعه حاضر بین رهبری تحول آفرین و نوآوری فرایند و خدمت رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت (0/0001= P). همچنین بین تمامی مؤلفه‌های رهبری تحول آفرین (نفوذ آرمانی، ترغیب ذهنی، ملاحظات فردی و انگیزش الهام بخش) با نوآوری فرایند و خدمت ارتباط معنی دار و مثبت وجود داشت. نتایج حاصل از رگرسیون حاکی از آن بود که مدل بکار گرفته شده ارتباط معنی دار رهبری تحول آفرین بر نوآوری فرایند و خدمت را تأیید می‌کند (0/0001= P). در این مطالعه بین سطح تحصیلات کارکنان و نوآوری رابطه معنی داری دیده شد (0/0001= P). نتیجه گیری: با توجه به یافته‌ها پیشنهاد می‌شود اگر مدیریت ارشد سازمانها سبک رهبری تحول آفرین را بکار گیرند، توانایی ایجاد نوآوری در سازمان افزایش می‌یابد و به نظر می‌رسد سازمان به سوی رشد و ترقی پیش می‌رود.