اعتبارسنجی و تحلیل عاملی تأییدی چند گروهی مقیاس رضایت از زندگی در بین دانشجویان پرستاری و مامایی

Abstract

چکیده مقدمه: مقیاس رضایت از زندگی یکی از رایج‌ترین مقیاس‌های اندازه‌گیری شادمانی ذهنی است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های روان سنجی پرسشنامه تجدید نظر شده مقیاس رضایت از زندگی در بین دانشجویان پرستاری و مامایی بود. روش: روش این پژوهش از نوع توصیفی - مقطعی است. نمونه تحقیق را 370 نفر از دانشجویان کارشناسی دختر و پسر مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز تشکیل می‌دهند که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. در این تحقیق برای مطالعه عوامل پرسشنامه جهت روایی سازه از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی تأییدی برازش قابل قبولی برای ساختار عاملی یک بعدی پیشنهاد نمود. اما شاخص‌های اصلاحی، اصلاح ساختار عاملی مدل را مطرح نمود. از این رو، مدل اندازه‌گیری دو عاملی مورد آزمون قرار گرفت. مدل اندازه‌گیری دو عاملی نسبت به مدل تک بعدی از برازش خوبی برخوردار بود. افزون بر این، نتایج تحلیل عاملی تأییدی چند گروهی نشان داد که SWLS در مدل‌های محدود و نامحدود در بین گروه‌ها یکنواخت است. نتایج ضرایب آلفای کرونباخ (85/0) نیز نشان داد که SWLS از پایایی قابل قبولی برخوردار است. روایی هم‌زمان مقیاس از طریق همبستگی مقیاس رضایت از زندگی با پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL- BREF) بررسی شد و بین SWLS و چهار زیر مقیاس WHOQOL-BREF (سلامت روانی، سلامت جسمانی، روابط اجتماعی و سلامت محیط) به ترتیب 64/0، 49/0، 56/0 و46/0 همبستگی معناداری وجود دارد. همچنین در این مطالعه مشخص شد میزان رضایت از زندگی در بین دانشجویان دختر بیش از دانشجویان پسر می‌باشد. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که SWLS به عنوان یک ابزار روا و پایا در اندازه‌گیری رضایت از زندگی در جامعه دانشجویان قابل استفاده می‌باشد.