دیدگاه پرستاران بالینی شاغل نسبت به موانع ایفای نقش‌ها

Abstract

مقدمه: امروزه پرستاران بالینی وظایف و نقش‌های مختلفی را در راستای کمک به بیمار و خانواده آن‌ها انجام می‌دهند، ایفای این نقش‌ها با موانع زیادی مواجهه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی دیدگاه پرستاران بالینی شاغل نسبت به موانع ایفای نقش‌ها می‌باشد. روش: در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی 102 پرستار شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران از طریق نمونه‌گیری سیستماتیک به روش سهمیه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرشسنامه‌ای شامل خصوصیات دموگرافیک، نقش‌های بالینی و مهم‌ترین دلیل عدم اجرای نقش بالینی بود استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS v.16 از آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون 05/0>p) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد 1/47% پرستاران ایفای نقش خود را عالی، 1/46% خوب، 9/5% متوسط و 1% ضعیف اعلام نمودند. بیشترین درصد (5/22) مهم‌ترین دلیل عدم ایفای نقش بالینی را به علت خستگی و ساعات کار زیاد اعلام نمودند. همچنین بررسی آماری نشان داد بین موانع ایفای نقش‌های بالینی با خصوصیات دموگرافیک (بخش محل کار، سن، جنس و محل سکونت) ارتباط معنادار و در سایر موارد ارتباط معناداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: پرستاران دیدگاه خود را در ایفای اغلب نقش‌های بالینی کافی دانسته و از توانایی خود در انجام نقش‌های بالینی راضی بودند. ولی موانعی را در مسیر ارایه هرچه بهتر خدمت به بیماران و خانواده آن‌ها مطرح می‌کردند از قبیل خستگی، ساعات کار زیاد و عدم قرارگیری در جایگاه تخصصی خود. لذا با توجه به گستردگی نقش‌های پرستاران بالینی جا دارد که مسؤولین به این دیدگاه‌ها توجه کرده و قدم مؤثری در رابطه با رفع این موانع بردارند.